Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι τρεις λέξεις; εάν νηστεύουμε χωρίς να συγχωρούμε τους αδελφούς μας ή αν νηστεύουμε και συγχρόνως αγωνιζόμαστε να πλουτίζουμε όλο και περισσότερο τότε δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρούμαστε με την νηστεία της Μεγάλης τεσσαρακοστής, μάταιος είναι ο κόπος μας.
Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα. Δυστυχώς αυτοί παρήκουσαν την εντολή του Θεού και χάσαμε τα προνόμια του Παραδείσου. Εξ’ αιτίας της παρακοής του πρώτου Αδάμ χρειάστηκε να έρθει στον κόσμο ο δεύτερος Αδάμ, ο Χριστός για να μας ξαναβάλει στον Παράδεισο. Ο ίδιος ο Χριστός νήστευσε σαράντα ημέρες πριν αρχίσει το κήρυγμά του στον κόσμο. Η νηστεία έχει σκοπό την αγιοσύνη. Αν δεν θέλουμε να γίνουμε άγιοι δεν υπάρχει λόγος να νηστεύουμε.
Με την νηστεία δείχνουμε ότι λατρεύουμε τον Θεό και τον ευχαριστούμε για τα δώρα του, είτε αυτά είναι πνευματικά είτε είναι υλικά. Ο Μωυσής, ο Ηλίας, Ο Τίμιος Πρόδρομος, όλοι οι άγιοι όταν ξεκινούσαν οποιοδήποτε έργο καλό πρώτα νήστευαν. Όποιος ξεκινά κάτι σπουδαίο, ακόμη και αν είναι κοσμικός ο άνθρωπος ξεχνά να φάει, «επελαθόμην του φαγείν τον άρτον μου», λέγει ο Δαυίδ.
Ας νηστεύουμε με ταπείνωση, χωρίς να το διαφημίζουμε, με σεμνότητα. Η νηστεία είναι προσωπική υπόθεση, εκείνου που νηστεύει και του Θεού. Το να πεινούμε λίγο για την αγάπη του Θεού και τον έλεγχο των παθών μας είναι πραγματικά η αρχή για κάθε καλό στον δρόμο μας για την αρετή.
Μάταια όμως νηστεύουμε εάν κρατάμε κακία για τον συνάνθρωπο, είτε μας αδίκησε είτε όχι. Τι υπέρλογα πράγματα λέγει το Ευαγγέλιο! Ο Θεός δίνει την κρίση στην άλλη ζωή σε εμάς. «Εάν συγχωρήσεις τον αδελφό σου τότε και ο Θεός στην άλλη ζωής θα σε συγχωρήσει για τα παραπτώματά σου», λέγει το Ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής.
Αυτό διακηρύττουμε και όταν απαγγέλλουμε στο Πάτερ Υμών, «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δύσκολη η εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή; τότε δύσκολο να μπούμε και στον Παράδεισο. Εύκολο ένα συγνώμη ή μια καλημέρα στον γείτονα που τσακωθήκαμε; τότε εύκολος και ο Παράδεισος.
Μάταια νηστεύουμε εάν το μυαλό μας είναι κολλημένο στην απόκτηση υλικών αγαθών, κολλημένο στον καταναλωτισμό. «Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά μας», λέγει το Ευαγγέλιο. «Μη θησαυρίζεται θησαυρούς που ο σκόρος και η σκουριά θα τους φάνε αλλά θησαυρούς με τους οποίους θα κερδίσετε την βασιλεία των ουρανών». Άλλο αγαπητοί φίλοι είναι να χρησιμοποιούμε τα πράγματα του κόσμου τούτου και άλλο να υποδουλωνόμαστε σ’ αυτά.
Οι παλαιοί άνθρωποι δούλευαν για να έχουν ένα πιάτο φαγητό και τα απαραίτητα για την ζωή τους εμείς σήμερα δουλεύουμε για να τρώμε χωρίς σταματημό και για να συσσωρεύουμε υλικά για το μέλλον. Για τον άνθρωπο που έχει κολλημένο το μυαλό του στο χρήμα δεν υπάρχει ούτε Θεός στον ουρανό ούτε άνθρωπος στην γη. Έγινε σήμερα ο πλούτος αφεντικό του ανθρώπου και ο άνθρωπος δούλος του πλούτου.
Αν λοιπόν θέλουμε η νηστεία μας να είναι πραγματικά πνευματική άσκηση και λατρεία προς τον Θεό ας διώξουμε μακρυά από την καρδιά μας κάθε κακία προς τον συνάνθρωπο, κάθε πλεονεξία και κάθε φιλαργυρία. Έτσι θα γίνει η νηστεία μας δεκτή και ευάρεστη στον Θεό.
Του πρωτ. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού
