To μέλλον δεν θα ‘ρθει από μόνο του έτσι νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα και εμείς.
Αυτή την πεποίθηση-κάλεσμα διατράνωσαν εκατοντάδες νέοι , εργαζόμενοι, φοιτητές , μαθητές , αλλά και λαϊκοί άνθρωποι κάθε ηλικίας που κατέκλυσαν το Μύλο Ματσόπουλου για τις κεντρικές εκδηλώσεις του 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στα Τρίκαλα.
Άλλωστε και το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ « Άλλαξε τον κόσμο, το έχει ανάγκη» δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας και αμφισβήτησης για το ότι οι κομμουνιστές θα είναι πάντα στην πρωτοπορία για την πραγματοποίηση αυτής της αναγκαιότητας όσες δυσκολίες κι αν φέρουν οι καιροί που μέλλονται.
Από νωρίς το απόγευμα η προσέλευση στο χώρο του Φεστιβάλ προμήνυε τη μεγάλη συμμετοχή στις εκδηλώσεις. Άλλωστε από τις 6 το απόγευμα ο χώρος του βιβλιοπωλείου , ο παιδότοπος , το μαθητικό και εργατικό στέκι, η έκθεση για τα 1000 φύλλα κυκλοφορίας του Οδηγητή ήταν σε πλήρη λειτουργία. Τα μέλη της ΚΝΕ παρουσίαζαν στους επισκέπτες τα υλικά στην έκθεση του αρχειακού υλικού από την ιστορική πορεία του Οδηγητή και του Ριζοσπάστη μέσα στο χρόνο.
Έντονο ενδιαφέρον είχε η συζήτηση που έγινε στο μαθητικό στέκι με Έλληνες μετανάστες μαθητές μέσω skype, ενώ στο εργατικό στέκι πραγματοποιήθηκε η συζήτηση για την ανάγκη εγγραφής των νέων εργαζομένων στα σωματεία..
«Εκεί που το σκοτάδι το ‘σβησε το φως», ήταν ο τίτλος του αφιερώματος για το μορφωτικό – πολιτιστικό ρεύμα των κομμουνιστών στους τόπους εξορίας, που επιμελήθηκε η πολιτιστική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και έκανε την έναρξη του προγράμματος στην κεντρική σκηνή. Ένα αφιέρωμα-δρώμενο που συγκίνησε , ενθουσίασε αλλά και ανέδειξε αυτό που το ΚΚΕ και οι Κομμουνιστές έχουν κατακτήσει διαχρονικά , να δρουν πολύμορφα και πολύπλευρα , με αυτοθυσία και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Χαιρετισμό στις εκδηλώσεις εκ μέρους του ΝΑ Τρικάλων της ΚΝΕ απεύθυνε η γραμματέας του συντρόφισσα Γεωργία Καπέτη, ενώ το κεντρικό πολιτικό γεγονός του Φεστιβάλ ήταν η ομιλία εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος από το σφ/ο Τάσο Τσαπλέ , ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε:
« Πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν, αλλά δεν συμμετέχουν στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, κοιτάνε προς τα πάνω και ελπίζουν σε μια καλύτερη κυβέρνηση να τους λύσει τα προβλήματα. Δεν είναι λίγοι ακόμα και εκείνοι που πιστεύουν πως υπάρχουν εύκολες λύσεις ή ελπίζουν σε κάτι καλύτερο από μια κυβερνητική εναλλαγή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη.
Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, όπου η σωτηρία του κεφαλαίου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για το σύστημα, δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για την ελάχιστη ελάφρυνση του λαού. Όποια κυβέρνηση κι αν βγει θα είναι δέσμια αυτών των συμφερόντων. Δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση που να υπηρετεί και το λαό και το κεφάλαιο μαζί. Η «άλλη» διαχείριση που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνεί στο κύριο με της Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, ότι κουμάντο στην οικονομία θα κάνουν οι καπιταλιστές και η ανάπτυξη θα πατήσει στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων.
Άλλοι γλυκοκοιτάνε τη δραχμή, ενώ άλλοι τρομοκρατούν ότι χωρίς ευρώ, καταστροφή. Άλλοι φωνάζουν να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση, άλλοι στριγκλίζουν για εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και αποδέχονται τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα.
Είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, είτε με σύνδεση του εθνικού νομίσματος με το δολάριο, το γουάν ή το ρούβλι, η καπιταλιστική κρίση και όλες οι συνταγές διαχείρισής της χτυπούν αλύπητα τα λαϊκά δικαιώματα. Για το λαό, κάθε συνταγή έχει μια προϋπόθεση: Να εφαρμοσθούν όλα τα βάρβαρα μέτρα που έχουν ψηφισθεί, να παρθούν νέα και να μονιμοποιηθεί η λαϊκή δυστυχία. Με το “κούρεμα” 50-50, τα βάρη που φόρτωσαν στο λαό φτάνουν μέχρι το 2042, χωρίς βεβαίως η Ελλάδα να πάψει να είναι υπερχρεωμένη.
Γι’ αυτό δεν υπάρχει διέξοδος προς όφελος του λαού έξω απ’ τη γραμμή πάλης που προτείνει το ΚΚΕ, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, για τη ανατροπή του καπιταλισμού, ούτε μπορούν να έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα οι αγώνες.
Ε’ καλά μας λένε κάποιοι, όλα τα παραπέμπετε στο σοσιαλισμό, δεν νοιάζεστε για τα άμεσα προβλήματα του λαού. Μέγα ψέμα σε βάρος του Κόμματος. Αλήθεια το ΚΚΕ, οι δυνάμεις του στα κινήματα, δεν παλεύουν στην πρώτη γραμμή για την προστασία των ανέργων, αλλά τι να λέμε πως θα λυθεί η ανεργία από τον καπιταλισμό; Δεν παλεύουμε για τα αγροτικά προβλήματα, αλλά τι να λέμε, ότι αυτά θα λυθούν μέσα στην Ε.Ε, την ΚΑΠ, το σύστημα που ζούμε; Για όλα τα ζητήματα που αφορούν το λαό έχουμε θέσεις και παλεύουμε, αλλά λέμε στο λαό ότι η λύση των προβλημάτων, απαιτεί λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, δεν γίνεται αλλιώς.
Ας μας εξηγήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι οπορτουνιστές, που μας λένε ότι αυτό θα γίνουν στην δευτέρα παρουσία, άρα ποτέ, ποια είναι η πολιτική και η τακτική που προσφέρει άμεσες λύσεις στα προβλήματα του λαού;
Οι συνεχείς κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι εφεδρεία της αστικής τάξης, υποστηρικτής της Ε.Ε, που δίνει κάθε τόσο τα διαπιστευτήρια στον ΣΕΒ και στις ΗΠΑ; Ή μια συμμαχία με κόμματα, που διεκδικεί κυβέρνηση, αλλά χωρίς την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που προτείνουν οι δήθεν επαναστάτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Μια τέτοια γραμμή «συσπείρωσης» που θα αναζητά συμμαχίες, θα διεκδικεί κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, μόνο αυταπάτες και απογοήτευση θα δώσει στο λαό.
Δεν είναι «τακτική» που προετοιμάζει, οργανώνει την εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα για σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων. Είναι επιλογή ενσωμάτωσης του κινήματος, μετατροπής του σε ουρά της αστικής τάξης με άμεσες και τραγικές συνέπειες στη ζωή του λαού.
Ας μας πούνε, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του λαού με την αποδοχή της θεμελιακής αρχής της Ε.Ε περί ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών που οδηγεί στη γιγάντωση των ισχυρών και την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων στην πόλη και το χωριό;
Αν δεν απαλλαγούμε από τη θηλιά και τις δεσμεύσεις της Ε.Ε και της ΚΑΠ, πως θα αναπτυχθεί στη χώρα μας μια σύγχρονη αγροτική παραγωγή που θα λύσει το πρόβλημα της διατροφής του λαού, με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, που θα τροφοδοτεί τη βιομηχανία με πρώτες ύλες για να αναπτυχθεί η βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων; Πως θα αναπτυχθεί η κτηνοτροφία, η εκμετάλλευση των δασών και φυσικών πλεονεκτημάτων της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον, που θα εξασφαλίζει σίγουρη δουλειά και ικανοποιητικό εισόδημα για πολλές χιλιάδες ανθρώπους;
Πως θα λυθεί αν δε μειωθεί το κόστος παραγωγής, αν δεν εξαλείψεις αυτούς που θησαυρίζουν γιατί ελέγχουν τις πρώτες ύλες, δηλαδή τους σπόρους, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα, τα μηχανήματα, το πετρέλαιο, το κεφάλαιο;
Πώς θα λυθεί η ανεργία, χωρίς την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, χωρίς την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας με κίνητρο τις ανάγκες του λαού;
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Ή θα δεχθούν αποφασιστικό πλήγμα οι παράγοντες που στέκονται φρένο στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και της βιομηχανίας προς όφελος του λαού ή η κατάσταση θα χειροτερεύσει δραματικά. Αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί από τα πάνω, απο κυβερνήσεις που αποδέχονται την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, τις δεσμεύσεις της Ε.Ε, της ΚΑΠ, των μνημονίων.
Μια λύση υπάρχει. Με σύγκρουση και εξάλειψη των καπιταλιστών και των σύγχρονων τσιφλικάδων, όπως έγινε τότε με το μοίρασμα της γης. Το πρόβλημα της γης τότε δεν το έλυσε καμία κυβέρνηση, αλλά ο αγώνας των κολίγων, με σύγκρουση και αίμα.
Μια τέτοια κυβερνητική εξουσία έχει σήμερα ανάγκη ο λαός για να ανασάνει και να απαλλαγεί από το ζυγό των μονοπωλίων. Κυβέρνηση που θα εκφράζει το λαό και αποφασισμένη να καταργήσει μνημόνια και δεσμεύσεις, αποφασισμένη να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, με την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ. Αλλά μια τέτοια κυβέρνηση δε μπορεί να προκύψει από εκλογές σε εκλογές, χωρίς λαϊκό ξεσηκωμό.
Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να στηρίξει το ΚΚΕ. Για μια τέτοια εξουσία παλεύει. Εξουσία και κυβέρνηση του λαού. Δεν είναι μακρινό πρόβλημα, είναι άμεσο και επείγον. Εξαπατούν το λαό όλοι όσοι του υπόσχονται, ότι θα λύσουν τα προβλήματά του χωρίς να θίξουν τις αιτίες της δυστυχίας του, αν δεν πληρώσουν αυτοί που τον ξεζουμίζουν.»
Στη συνέχεια του προγράμματος οι εκρηκτικοί KollektivA ήταν αυτοί που απογείωσαν το κοινό σε μια αντιφασιστική συναυλία από παλιότερα αλλά και σύγχρονα τραγούδια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παρακινούσαν το κοινό να τραγουδά μαζί τους , να υψώνει τις σφιγμένες του γροθιές στον ουρανό, ενώ δεν σταμάτησαν από σκηνής να ευχαριστούν για την πρόσκληση να παίξουν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στα Τρίκαλα, μιας και ήταν η πρώτη φορά που τα επισκέπτονταν, καθώς και να δηλώνουν τον ενθουσιασμό τους για την ανταπόκριση των νέων της περιοχής. Κορυφαία στιγμή της εμφάνισής τους ήταν όταν ένας φοιτητής από το κοινό έδωσε στον τραγουδιστή του συγκροτήματος μια κόκκινη σημαία για να τραγουδήσουν όλοι μαζί τη θρυλική «Μπαντιέρα Ρόσα» και τους στίχους της: Bandiera rossa la trionferà / Evviva il comunismo e la libertà. (Η κόκκινη σημαία θα θριαμβεύσει, Ζήτω ο κομουνισμός και η ελευθερία.)
Η όμορφη βραδιά του 39ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ έκλεισε μ’ ένα λαϊκό γλέντι με την Τρικαλινή Ορχήστρα «Βασίλης Τσιτσάνης» , η οποία συνοδεύει τα Φεστιβάλ μας εδώ και χρόνια , με εμφανίσεις μάλιστα και στο κεντρικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Αθήνα. Οι στίχοι και η μουσική της «Δραπετσώνας» , του «Κάποια μάνα ανστενάζει» και του «Σαββατόβραδου» ήταν μερικοί από αυτούς που μας κράτησαν ως αργά αυτό το όμορφο Σαββατόβραδο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ στα Τρίκαλα, με του ραντεβού μας να ανανεώνεται από την επόμενη μέρα πάλι στους χώρους δουλειάς , στα εργοστάσια , στα σκολειά, στους δρόμους…εκεί που θα κριθεί το δίκιο.
