Με την ευκαιρία της ιστορικής επετείου της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, η ΚΕ του ΚΚΕ στέλνει χαιρετιστήριο μήνυμα στις εργάτριες, στις μισθωτές, στις άνεργες, στις συνταξιούχους, στις αυτοαπασχολούμενες, στις γυναίκες της υπαίθρου, στις νέες γυναίκες που βρίσκονται στα σχολεία, στις σχολές Μαθητείας, στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, στην Έρευνα, στις μετανάστριες, στις γυναίκες των μονογονεϊκών και πολύτεκνων οικογενειών, στις μητέρες παιδιών με αναπηρία, στις νέες μητέρες.
Στέλνει αγωνιστικό χαιρετισμό στις γυναίκες σε όλο τον κόσμο που βασανίζονται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ιδιαίτερα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Η θυσία των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857 για “δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών”, ένα πράγμα μάς θυμίζει, ότι:
Οι όποιες γυναικείες κατακτήσεις γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα στον καπιταλισμό, δεν χαρίστηκαν. Προηγήθηκε σκληρή ταξική πάλη, χρειάστηκε μια γυναικεία πρωτοπορία να συσπειρώσει πολλές γυναίκες.
Η ελπίδα και η αισιοδοξία για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπορούν να γεννηθούν στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης, του ταξικού αγώνα, με βάση τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούμε να ξανακερδίσουμε κατακτήσεις που χάσαμε, να αποσπάσουμε νέες.
Αν δεν δράσουμε τώρα, θα μας πάρουν κι άλλα.
Γι’ αυτό οι αγώνες σήμερα αποκτούν μεγάλη σημασία για να γίνει το αύριο δικό μας.
Τα καλέσματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να επενδύσουν οι γυναίκες το παρόν και το μέλλον το δικό τους και των οικογενειών τους στις διαπραγματεύσεις με τους “εταίρους”, τους “θεσμούς”, την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, δηλαδή την τρόικα, είναι καλέσματα συμβιβασμού και στήριξης από το λαό της συνέχισης των αντιλαϊκών πολιτικών που μάτωσαν τα εργατικά, λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα τις γυναίκες που προέρχονται από αυτά.
ΕΕ, κεφάλαιο, κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την “ισότητα των φύλων” και κατάργησαν κατακτήσεις προς όφελος των γυναικών που ανταποκρίνονταν στις ιδιαίτερες ανάγκες της μητρότητας, ισοπεδώθηκαν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα εις βάρος της κοινωνικής προστασίας της εργαζόμενης μητέρας, καταργήθηκαν οι περιορισμοί στη νυχτερινή εργασία στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία των εργαζόμενων γυναικών.
Σήμερα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καλεί τις γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων όχι μόνο να ξεχάσουν τις απώλειες σε δικαιώματα που είχαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά να αποδεχτούν τις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες και μέτρα που χτυπούν κάθε πλευρά της κοινωνικής τους ζωής και αυξάνουν την ταξική εκμετάλλευση και τη γυναικεία ανισοτιμία.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΔΕΣΜΑ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
- ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ
- ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
Οι γυναίκες από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, με αγωνιστική ετοιμότητα, με την οργάνωσή τους στο εργατικό, λαϊκό, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα μπορούν να απαντήσουν στους ελιγμούς της κυβέρνησης, η οποία μοιράζει “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” με βάση την πορεία των διαπραγματεύσεων: Από την έλλειψη κάλυψης των τεράστιων κενών σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό μέχρι τον περιορισμό στη χρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών και δομών σε Δήμους και Περιφέρειες, που θα εξαρτάται από τα ανταποδοτικά τέλη.
Οι όποιες διακηρύξεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, της ΕΕ, του ΟΗΕ για την “ισότητα” είναι χωρίς αντίκρισμα σε μια ανισότιμη, εκμεταλλευτική κοινωνία.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, αντιπαλεύει ανισοτιμίες και διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες από τα εργατικά – λαϊκά στρώματα, αντιπαλεύει σκοταδιστικές και αντιεπιστημονικές θεωρίες για το γυναικείο ζήτημα.
Αναδεικνύει σταθερά μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα τον ιδιαίτερο ρόλο της πάλης για ισότιμα δικαιώματα μεταξύ των δύο φύλων στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό ρόλο της γυναίκας.
Πάνω από ενάμιση αιώνα από τον αγώνα των εργατριών στη Ν. Υόρκη, η ανάπτυξη των επιστημών και των τεχνολογιών, των μέσων παραγωγής, των γυναικών ως εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, δίνει νέες δυνατότητες για μαζική συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική εργασία, για πραγματοποίηση της μητρότητας, για ελεύθερο δημιουργικό χρόνο.
Η δυνατότητα να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες προσκρούει στο καπιταλιστικό κέρδος, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.
Η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με αποδέσμευση από την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες μπορεί να απελευθερώσει αυτές τις τεράστιες δυνατότητες για τη λαϊκή ευημερία. .
Η πορεία των αγώνων, πάνω από 100 χρόνια, για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών επιβεβαιώνει ότι η μαζική συμμετοχή των γυναικών από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μπορεί να προσδώσει νέα δυναμική στον αγώνα για την απόκρουση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τη βελτίωση της ζωής της λαϊκής οικογένειας, για το ελπιδοφόρο μέλλον της σοσιαλιστικής κοινωνίας, την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
