#ΜένουμεΣπίτι με δωρεάν προβολή αποσπασμάτων έργων που ανέβασε το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων.
Ο Δήμος Τρικκαίων – Διεύθυνση Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού και το Δημοτικό Θέατρο προσφέρουν δωρεάν την προβολή της ταινίας: «Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων 1997-2017-Αποσπάσματα-σκηνές από τις παραστάσεις του θεάτρου».
Η ταινία είναι διαθέσιμη στον κανάλι του Δήμου Τρικκαίων στο youtube (https://www.youtube.com/user/DimosTrikkaion) και στον σύνδεσμο
https://www.youtube.com/watch?v=JYR7514ELYY&feature=youtu.be
Επίσης, περιλαμβάνεται στην ειδική σελίδα με δράσεις που ετοίμασε από την ιστοσελίδα του ο Δήμος Τρικκαίων, στη διεύθυνση https://trikalacity.gr/menoyme-spiti-dimioyrgika/
Οσοι θεατές είχαν παρακολουθήσει τις παραστάσεις θα ξαναθυμηθούν στιγμιότυπα από αυτές, και όλοι μαζί θα μπορούν να απολαύσουν χαρακτηριστικές εικόνες από το καλλιτεχνικό έργο του θεάτρου.
Σημειώσεις για το καλλιτεχνικό έργο του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων
Εκείνο που αξίζει να επισημάνουμε στην εικοσάχρονη πορεία του Δημοτικού Θεάτρου είναι η σταδιακή αναβάθμιση της ποιότητας των παραγωγών, αφού, παράσταση με την παράσταση, και χρόνο με το χρόνο, οι παραγωγές παρουσιάζουν αισθητή βελτίωση στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Στο γεγονός αυτό συμβάλλουν η βελτίωση των καλλιτεχνικών και οργανωτικών δεδομένων και η προσμετρούμενη εμπειρία των συντελεστών, καθώς επίσης και η άφιξη νέων καλλιτεχνών στην πόλη και η ένταξή τους στο δυναμικό του θιάσου. Τα παραπάνω στοιχεία διαμορφώνουν προοπτικές συνεχούς ανέλιξης για τον θεατρικό οργανισμό.
Πιο συγκεκριμένα, το γεγονός αυτό αρχίζει να πραγματοποιείται -σταδιακά- στις πρώτες παραγωγές (βλ. Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω του Ντάριο Φο, το Όνειρο του δωδεκάμερου του Γιώργου Θεοτοκά, το Όνειρο της θερινής νύχτας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ), και κυρίως στη συνέχεια, όταν ο θίασος χρησιμοποιεί έναν νέο χώρο παρουσίασης των παραστάσεων, δηλαδή τον Μύλο Ματσόπουλου, με παραστάσεις οι οποίες, σκηνοθετήθηκαν στον ίδιο τον χώρο, εντάσσοντάς τον οργανικά στην παράσταση. Μερικές από τις παραστάσεις αυτές είναι Ο Κύκλος με την κιμωλία του Μπ. Μπρεχτ, Το Παιχνίδι της τρέλας και της φρονιμάδας του Γιώργου Θεοτοκά, ο Υποψήφιος βουλευτής του Σοφοκλή Καρύδη και οι Γυναίκες στην εξουσία (Εκκλησιάζουσες) του Αριστοφάνη. Σε αυτές διαφαίνεται μια συνεχόμενη και κλιμακούμενη εξέλιξη και ανέλιξη και διαφοροποίηση της καλλιτεχνικής και σκηνοθετικής προσέγγισης των έργων και των παραστάσεων. Η διαφοροποίηση αυτή πραγματοποιείται καταρχάς σύμφωνα με τα δεδομένα που προτείνει το ίδιο το θεατρικό κείμενο, ο συγγραφέας και η εποχή του, σε συνδυασμό αφενός με το δυναμικό των καλλιτεχνών, την ποιότητα, την σπουδή και την εμπειρία τους και αφετέρου με τον ίδιο τον χώρο παρουσίασης της θεατρικής παράστασης.
Επιπλέον, ένα ακόμη στοιχείο που συμβάλλει στη διαφοροποίηση του αισθητικού αποτελέσματος αλλά και της ίδιας της μορφής των παραστάσεων είναι η δημιουργία ενός επιπλέον θεατρικού χώρου στο συγκρότημα του Μύλου Ματσόπουλου, της «Σοφίτας», ενός μικρού κυκλικού θεάτρου («θεάτρου τσέπης»). Στον χώρο αυτόν διαφέρουν τόσο η προετοιμασία όσο και η επιδιωκόμενη αισθητική της παράστασης, μιας και θεατές και ηθοποιοί βρίσκονται στον ίδιο χώρο, δηλαδή ο σκηνικός και ο θεατρικός χώρος ταυτίζονται. Ο σκηνικός χώρος εντάσσει τους θεατές στην παράσταση και, ως εκ τούτου, διακρίνεται μία αμεσότητα στη σχέση τους με τους ηθοποιούς, γεγονός απαραίτητο -ιδιαίτερα στην κωμωδία- για την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των δρωμένων και των θεατών.
Περαιτέρω, από το 2005 και μετά, το ΔΗ.ΘΕ. Τρικάλων είχε ως πρώτη προτεραιότητα την παρουσίαση μιας παράστασης που θα απευθύνεται στα παιδιά και στους νέους. Και τούτο διότι το παιδικό και νεανικό κοινό της επαρχίας σπάνια έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί αν όχι αξιόλογες, τουλάχιστον αξιοπρεπείς παραστάσεις.
Μία νέα αρχή γίνεται το 2005 με την παρουσίαση έργων για παιδιά και νέους, ξεκινώντας από το έργο του Φρ. Καρλ Βέχτερ Σχολείο για κλόουν. Η πρακτική αυτή, η οποία συνεχίζεται ως σήμερα, χρησιμοποιεί ως θεατρικό χώρο την αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου. Ένας όμορφος και λειτουργικός χώρος μικρής χωρητικότητας (125 θέσεων) που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για την λειτουργία της θεατρικής επικοινωνίας και απόλαυσης. Ωστόσο έχει δυο βασικά (φαινομενικά) προβλήματα, που αφορούν τη συμβατική μορφή του (ιταλική σκηνή) και το γεγονός ότι μετά το τέλος των πρωινών παραστάσεων πρέπει να αδειάζει η σκηνή από τα σκηνικά, διότι το βράδυ λειτουργεί ως κινηματογράφος, γεγονός που καθιστά απαγορευτικές τις μόνιμες σκηνικές κατασκευές.
Παρόλα αυτά, ο νέος χώρος έδωσε τη δυνατότητα στο ΔΗ.ΘΕ. Τρικάλων να δημιουργήσει φροντισμένες παραστάσεις για το μαθητικό και νεανικό κοινό. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι οι ίδιοι οι βασικοί συντελεστές, όντας και παιδαγωγοί, επιχείρησαν να κάνουν μια τομή στην δημιουργία και στην ανάπτυξη της Παιδικής Σκηνής στην πόλη τους, καλλιεργώντας την παιδαγωγική διάσταση και εστιάζοντας στον σεβασμό της προσωπικότητας των παιδιών και των νέων. Συνακόλουθα, οικοδομήθηκε μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο θέατρο και στην εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης. Κάτι τέτοιο συνάγεται από το γεγονός ότι εκπαιδευτικοί και μαθητές αναμένουν με προσμονή τις παραστάσεις του Δημοτικού Θεάτρου.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι μια νέα αφετηρία πραγματοποιείται το 2017 με την δημιουργία της μόνιμης σκηνής «Θέατρο Μηχανουργείο» στον Πολυχώρου Τέχνης και Πολιτισμού Μύλος Ματσόπουλου, όπου ανεβαίνουν παραστάσεις του θεάτρου (Με Δύναμη απ’ την Κηφισιά, Μπαλάντες Γυναικών κά)
Κλείνοντας, να επισημάνουμε ότι τελικός στόχος του ΔΗ.ΘΕ.Τρικάλων είναι να φέρει τον κόσμο στο θέατρο σύμφωνα με το σκεπτικό: «όχι να κάνουμε θέατρο για λίγους, αλλά πώς θα κάνουμε πολλούς τους λίγους». Η πρόθεσή του ήταν και είναι να δημιουργεί τις συνθήκες ώστε το κοινό να έρθει κοντά στο θέατρο και να το αγαπήσει. Επιπλέον, στόχος του είναι οι παραστάσεις να μπορούν αρθρώνουν αν όχι έναν πρωτότυπο, τουλάχιστον έναν υγιή καλλιτεχνικό λόγο και να επιτυγχάνουν ένα όσο το δυνατό πιο άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα, μακριά από προχειρότητες, από ερασιτεχνισμούς και άσκοπους πειραματισμούς, που μπορούν να αποξενώσουν το κοινό.
Σημειώσεις για την δημιουργία της ταινίας
(Η ταινία είναι κατάλληλη με απαραίτητη τη γονική συναίνεση).
- Η δημιουργία της συγκεκριμένης ταινίας έχει στόχο την καταγραφή (αρχείο) και ανάδειξη του καλλιτεχνικού έργου του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων. Οι παραστάσεις είναι με χρονολογική σειρά.
- Η βιντεοσκόπηση -όπως είναι γνωστό- δεν μπορεί να καταγράψει την ζωντανή επικοινωνία της θεατρικής τέχνης.
- Είναι δεδομένο ότι η βιντεοσκόπηση των παραστάσεων –ειδικά των πρώτων χρόνων- είναι με εμφαίνεις τεχνικές αδυναμίες, τόσο στην λήψη όσο και στην ποιότητα της εικόνας.
- Η ποιότητα της κάθε βιντεοσκόπησης εξαρτάται από τα τεχνικά μέσα και τις δυνατότητες του εκάστοτε εικονολήπτη.
- Ακόμη, να σημειώσουμε ότι στο διάστημα 1997-2002, η βιντεοσκόπηση των παραστάσεων είναι μονοκάμερη και με εμφανείς τεχνικές αδυναμίες, ενώ στο επόμενο διάστημα υπάρχει σαφώς καλυτέρευσης των βιντεοσκοπήσεων.
- Οι μουσικές της ταινίας είναι από τις αντίστοιχες παραστάσεις.
- Οι παραστάσεις αποκτούν μια άλλη δυναμική από το 2002 και μετά όταν σκηνοθετούνται στο χώρο του Μύλου Ματσόπουλου.
- Οι συντελεστές των παραστάσεων καθώς και τα διοικητικά συμβούλια του οργανισμού αναφέρονται αναλυτικά στο τέλος της ταινίας.
- Η ταινία αυτή έχει πολλαπλές αποστολές, αφού θα μπορεί να αξιοποιηθεί σε θεατρικούς οργανισμούς, σε σχολές θεάτρου, σε Πανεπιστήμια, σε μουσεία, σε Δήμους και Δημοτικά Θέατρα κλπ, αλλά και σε ερευνητές και μελετητές του θεάτρου, της τέχνης και της πολιτισμικής αποκέντρωσης.
- Απώτερος στόχος της ταινίας είναι να αναδείξει πώς ένας θίασος στην περιφέρεια μπορεί να παράγει αξιόλογο καλλιτεχνικό έργο, αξιοποιώντας το καλλιτεχνικό δυναμικό της περιοχής, προτείνοντας και δημιουργώντας άρτιες, αξιόλογες και ιδιαιτέρες παραστάσεις.
- Επιπλέον, η καταγραφή της καλλιτεχνικής αυτής πορείας μπορεί να είναι χρήσιμη για θιάσους και καλλιτεχνικούς φορείς που θέλουν να δομήσουν ένα θεατρικό σχήμα εκτός κέντρου ή δραστηριοποιούνται ήδη στην περιφέρεια.
- Αξίζει να σημειωθεί ότι επιλέχθηκε η χρονολογική παρουσίαση των παραγωγών, γιατί μέσα από αυτή διαφαίνεται η πρόοδος του θιάσου και η ανοδική του πορεία ως προς τη βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος των παραστάσεων, χρόνο με τον χρόνο, και παράσταση με την παράσταση.
* Αρχείο-έρευνα-σκηνοθετική επιμέλεια: Στέφανος Νταλάσης
* Τεχνική υποστήριξη- μοντάζ: Γιάννης Φλούλης
