Διανύουμε ήδη το τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας , μιας κρίσης η οποία αποτέλεσε την αφετηρία για να μιλήσουμε για πρώτη φορά για κρίση ηθών και αξιών. Αλήθεια τι ήταν αυτό που ξέθαψε αυτές τις δύο λέξεις που για τριάντα και παραπάνω χρόνια είχαν θαφτεί βαθιά και η προηγούμενη γενιά παρέλειψε να μας τις μεταβιβάσει, σε εμάς τη νέα γένια, τη γενιά των ανέργων, τη γενιά των 400 ευρώ, τη γενιά που καλείται να πληρώσει και να θυσιάσει τα καλύτερα της χρόνια; Σίγουρα ο συμβιβασμός με το ΣΥΣΤΗΜΑ όπως πολλές φορές αναφέρουμε. Ένα σύστημα πελατειακό, διεφθαρμένο που σάπισε και ήλθε στο τέλμα του.
Το σύστημα μπορεί να οδηγήθηκε «άδοξα» στο τέλος του, οι αντιλήψεις μας όμως μπορούμε να πούμε ότι αλλάξανε και αρχίζουμε να χτίσουμε κάτι από τα θεμέλια και όχι να κάνουμε επέκταση του παλιού κατεστημένου;. Σίγουρα η νέα γενιά αρχίζει να το κάνει! Πως θα γίνει αυτό; Με την ενεργή συμμετοχή της νεολαίας στα κινήματα, στις πρωτοβουλίες, γενικά στον εθελοντισμό.
Οφείλω να ομολογήσω πως κυρίως η νέα γενιά αυτή την εποχή αποτελεί και τη πιο ώριμη πλέον για να αντιμετωπίσει μείζονα θέματα, αρκεί φυσικά να τους επιτραπεί να εκφράσουν ελεύθερα την άποψη τους και να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητα τους.
Παρατηρώντας την επικαιρότητα βλέπουμε μια προσπάθεια της κυβέρνησης έτσι ώστε να στραφεί η μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Εδώ οι νέοι άνθρωποι οφείλουν να αντιδράσουν, να συμμετέχουν και να αναγεννήσουν τα σύγχρονα κινήματα που θα επαναφέρουν το ήθος και τις αξίες ξανά στη κοινωνία. μας. Από όποια θέση και αν είναι. Μπορεί αυτό να είναι το φοιτητικό κίνημα, το εργατικό κίνημα, οι νέοι επιχειρηματίες, οι νέοι αγρότες. Να βγουν μπροστά και να διεκδικούν το μέλλον τους αλλά παράλληλα να επαναφέρουν τη συμμετοχή του κόσμου στους αγώνες αυτούς.
Σαν μια γροθιά, η νεολαία να βγει έξω και να μιλήσει με τη κοινωνία, να ακούσει και να προτείνει λύσεις στα προβλήματα της. Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για τις διακρίσεις νέων συμπατριωτών μας στο εξωτερικό και μπαίνουμε στη θέση τους και νιώθουμε την ικανοποίηση που νιώθουν όταν τους αναγνωρίζουν την ικανότητα και την υπευθυνότητα τους σε αντίθεση με εδώ που επικρατεί η έκφραση ″η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της″.
Να αφήσουμε την άκρη τη πολιτικοποίηση των πάντων και να αναφέρουμε τελικά την αυτονόμηση του φοιτητικού κινήματος, του εργατικού κινήματος, της αυτοδιοίκησης, της κοινωνίας. Είμαι σίγουρος πως αν και θα προκαλέσει δυσφορία η λέξη αυτονόμηση σε όλους τους πολιτικούς παράγοντες που τόσα χρόνια «προσκυνούσαμε», στο τέλος όμως κερδισμένη θα είναι η καθημερινότητα των πολιτών. Αν και βιάστηκαν κάποιοι απ’ αυτούς να χαρακτηρίσουν τη νέα γενιά απολτίκ, γενιά του facebook και του καναπέ δε περίμεναν πως η νεολαία θα ήταν και πάλι αυτή που θα βάλει το κάθε κατεργάρη στο πάγκο του και θα διεκδικήσει μέσα από καθημερινό αγώνα και προτάσεις όλα αυτά που χάθηκαν αυτά τα χρόνια.
Ώρα ευθύνης για το καθένα μας ξεχωριστά.
Ώρα για ενεργή συμμετοχή και δημιουργικότητα.
Ώρα να επαναφέρουμε τις χαμένες αξίες της κοινωνίας.
Μάκης Παππάς
Πτυχιούχος Εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και Οικονομία
