Είναι πάγια η θέση του πρωθυπουργού μας υπέρ των δημοψηφισμάτων αλλά όχι τώρα-ίσως στο μέλλον κληθούμε, στα πρότυπα της πατρίδας του, να αποφασίσουμε για…το χρώμα των τοίχων του Μεγάρου Μαξίμου ή για το όνομα του πρωθυπουργικού σκύλου. Είναι επίσης σταθερή η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για κρίση του μνημονίου από το λαό αλλά όχι με δημοψήφισμα-τα δημοψηφίσματα ως γνωστόν δε βγάζουν κυβερνήσεις άρα εν προκειμένω μια τέτοια κίνηση δεν βολεύει. Έτσι λοιπόν τα δυο κόμματα εξουσίας πετυχαίνουν να βρουν έναν τουλάχιστον κοινό τόπο-αυτό δα έλειπε να ανοίξουν τώρα καινούριες πληγές που στο μέλλον πιθανόν να τις βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Από κοντά τα κουταβάκια της διαπλοκής, οι «δημοσιογράφοι» των ουσιαστικά χρεοκοπημένων κρατικοδίαιτων μέσων μαζικής προπαγάνδας, που με μπροστάρη τον χούλιγκαν-ρίπτη μπουκαλιών σε αγωνιστικούς χώρους, προσπαθούν να μας πείσουν πως όσοι φωνάζουν ζητώντας δημοψήφισμα ώστε να αποφασίσει ο λαός για το μέλλον του, είναι ανόητοι αριστεροί. Είναι άσκοπη ανοησία κατά την άποψη των τηλεδικτατόρων σε μια υποτίθεται δημοκρατική χώρα να ζητείται η συναίνεση της πλειοψηφίας προ της λήψης σημαντικών αποφάσεων, αποφάσεων που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας δεσμεύοντας με τρόπο απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο πολλές μελλοντικές κυβερνήσεις. Το βασικό επιχείρημα όλων είναι πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο -έτσι αποκαλείται πλέον η λαϊκή βούληση-αλλά απαιτείται άμεση δράση καθώς οι δανειστές πιέζουν. Βλέπετε το θρυλικό περίστροφο του πρωθυπουργού που βρισκόταν ακουμπισμένο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έχει προ πολλού στραφεί στον κρόταφό μας σε μια προσχεδιασμένη και άριστα ενορχηστρωμένη ρώσικη ρουλέτα και ο μύλος ολοένα και πλησιάζει στη θαλάμη με τη σφαίρα. Το δίλλημα είναι κατά την άποψή τους ξεκάθαρο όχι όμως και αμφισβητήσιμο. Ξεπουλάμε ή χρεοκοπούμε χωρίς να έχουμε καν το δικαίωμα να εκφράσουμε την άποψή μας επί του θέματος, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε τι από τα δύο προτιμάμε. Μα θα αναρωτηθεί κανείς είναι δυνατό ένας λαός, και δη συνηθισμένος στην ευμάρεια των δυτικών κοινωνιών, να επιθυμεί τη χρεοκοπία; Ίσως θα’πρεπε! Καλούμαστε να εκποιήσουμε λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, τηλεπικοινωνίες, παραγωγή ενέργειας, ορυκτά, ακόμη και το νερό που πίνουμε. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ακριβώς θα ήθελε να κατακτήσει και να πάρει υπό τον έλεγχό του ένας στρατός κατοχής όταν εισβάλει σε μια χώρα. Ότι θέλανε να ελέγχουν οι Γερμανοί κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο για παράδειγμα. Μόνο που τότε ως λαός αντισταθήκαμε. Αντισταθήκαμε για να διατηρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία, το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε ελεύθερα για το μέλλον μας, για το μέλλον των παιδιών μας. Δεν είναι ντροπιαστικό, δεν είναι ευθεία προσβολή στη μνήμη όλων εκείνων των αγωνιστών, τώρα να παραδίδουμε αμαχητί όλα αυτά που με θυσίες και αίμα κερδήθηκαν τότε; Δεν κάνω οικονομική ανάλυση. Δεν γνωρίζω το αντικείμενο και ούτε είμαι σε θέση να μιλήσω για στρατηγικούς επενδυτές, μάνατζμεντ και άλλους τέτοιους όρους οικονομικής φύσεως. Πιθανόν για κάποιες από τις εταιρείες του δημοσίου η ιδιωτικοποίηση να είναι ωφέλιμη για όλους. Ζητώ όμως και εγώ όπως και πολλοί ακόμη απλά το αυτονόητο για μια δημοκρατία. Το δικαίωμα ως πολίτης αυτής της χώρας να κρίνω τους πολιτικούς σχεδιασμούς, να καταθέσω επίσημα την άποψή μου γύρω από όλα όσα σχεδιάζονται, αποφασίζονται και υλοποιούνται κόντρα σε κάθε προεκλογική δέσμευση. Ζητώ την έγκριση και νομιμοποίηση αυτών των τόσο σημαντικών αποφάσεων από την πλειοψηφία του λαού. Αν οι κυβερνώντες είναι τόσο σίγουροι όσο δηλώνουν για τη συναίνεση του κόσμου στα μέτρα που λαμβάνουν δεν έχουν παρά να λάβουν και την επίσημη διαβεβαίωση μέσω της κάλπης, του υπέρτατου δημοκρατικού κριτή. Ίσως όμως να υπάρχουν και άλλοι με τη δική μου «διαστροφή» που θα προτιμούσαν να βασανίζονται ως αξιοπρεπείς χρεοκοπημένοι παρά να διαβιούν ως υπόδουλοι «καλοπληρωτές», που θα προτιμούσαν την ηθική ικανοποίηση που προσφέρει η αίσθηση πως ζεις ,φτωχός μεν, αλλά ελεύθερος, αυτόβουλος και κυρίαρχος στη χώρα σου και όχι αεί φοβισμένος υπόδουλος ενός οικονομικού στρατού κατοχής. Ίσως τελικά αυτούς τους «διεστραμμένους» να φοβούνται όσοι στρέφουν την πλάτη στα δημοψηφίσματα…..
Υ.Γ. Λίγο μετά την ολοκλήρωση αυτού του άρθρου ο απλός κόσμος ξεπερνώντας κομματικές αγκυλώσεις έστειλε ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση αλλά και σε όλους αυτούς που μαγειρεύουν παγκόσμιες κρίσεις για να φουσκώσουν έτι περισσότερο τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Ταυτόχρονα έσωσε και λίγη από την αξιοπρέπειά του καθώς λίγες μέρες πριν ο Ισπανικός λαός καταφέρονταν με ιδιαίτερα υποτιμητικά σχόλια κατά των ράθυμων Ελλήνων…
Κων/νος Ντουρτούνης
Χειρουργός Οδοντίατρος
