Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου οι οιμωγές των συγκυβερνώντων κατά την ψήφιση των μνημονίων πως όλα γίνονται-με πόνο ψυχής πάντα- για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και επομένως τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ, τις άδειες δεξαμενές πετρελαίου και τα άδεια φαρμακεία. Τελικά δεν χρεοκοπήσαμε. Έτσι μας είπανε τουλάχιστον. Παραμείναμε ισότιμο(;;) μέλος του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης. Τα ράφια στα καταστήματα δεν άδειασαν. Άδειασαν όμως οι διάδρομοι και τα προϊόντα στέκουν βουβά περιμένοντας μάταια κάποιον να ενδιαφερθεί γι’αυτά.. Ούτε τα βενζινάδικα στέρεψαν. Κλείσανε βέβαια πολλά διότι κανείς δεν αγοράζει βενζίνη ή πετρέλαιο. Όσο για τα φαρμακεία. Αυτά, αν και δεν χρεοκοπήσαμε ξαναθυμίζω, άδειασαν και καθημερινά αδειάζουν περισσότερο. Όχι λόγω της-ούτως ή άλλως-αυξημένης ζήτησης. Καθαρά λόγω έλλειψης φαρμάκων. Βλέπετε οι εταιρείες προτιμάνε να στέλνουν τα προϊόντα τους εκεί που θα τα πουλήσουν ακριβότερα και θα πληρωθούν στην ώρα τους. Κάπως έτσι οι Έλληνες ασφαλισμένοι, οι εξαρτώμενοι από οιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή, αρχίζουν να βιώνουν το δικό τους vivere pericolosamente. Όσοι πιστεύουν σε κάποιο θεό εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη Θεία χάρη. Οι υπόλοιποι στις διαθέσεις του…χάρου.
Η πρόνοια-της κυβέρνησης, όχι η Θεία-όμως δε σταματά εδώ. Στο πλαίσιο του εξορθολογισμού των δαπανών –και αφού πρώτα έχει ήδη μετατρέψει τα τέκνα σε τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης-φρόντισε να κόψει το επίδομα τοκετού. Προφανώς κρίθηκε πως οι γεννήσεις στη χώρα είναι πολλές και πρέπει να μπει ένα φρένο. Για τον ίδιο ,προφανώς, λόγο μοιάζουν να αδιαφορούν για κάποιες έρευνες που κυκλοφορούν και οι οποίες δείχνουν ραγδαία άνοδο του αριθμού των εκτρώσεων. Μάλλον στο μυαλό τους δεν ερμηνεύεται ως κίνηση απελπισίας των ζευγαριών της χώρας αλλά ως ένα γενικευμένο κίνημα αυτοελέγχου των γεννήσεων. Τώρα βέβαια σε μια χώρα με υπογεννητικότητα και αυξανόμενη μετανάστευση των νέων το ποιος θα δουλεύει σε 20-30 χρόνια ώστε να πληρώνει τις συντάξεις των συνταξιούχων είναι ένα θέμα που οι νυν αφήνουν στους τότε να το λύσουν-δηλαδή στα παιδιά τους. Για να μην είμαστε πάντως απολύτως μηδενιστές οφείλουμε να ομολογήσουμε πως μοιάζουν να έχουν κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό. Φροντίζουν όσο γίνεται με τις πολιτικές τους να μειώσουν τόσο τον αριθμό, όσο και το προσδόκιμο επιβίωσης των συνταξιούχων. Όσο να πεις είναι και αυτό μια λύση για τα προβλήματα του ασφαλιστικού.
Και έχει και άλλο «εξορθολογισμό» το μενού. Αν έχεις πρόβλημα με τα μάτια σου και θέλεις γυαλιά, ξέχασέ το. Περιττή δαπάνη και περικόπτεται. Πάρε καλύτερα κάποιον που βλέπει καλά ως παρέα και οδηγό στη βόλτα σου. Πάρε όμως!!! Διότι αν πέσεις και τσακιστείς μην περιμένεις θεραπεία. Αν βγεις ζωντανός από τα παραπαίοντα ελληνικά νοσοκομεία και χρειαστείς φυσιοθεραπείες ξέχνα τες. Κομμένες και αυτές. Ως περιττή επίσης έχει κοπεί εντελώς εδώ και κάποιους μήνες η ,έστω ισχνή, κάλυψη οδοντιατρικής περίθαλψης. Λογικό. Τι να τα κάνεις τα δόντια όταν δεν έχεις να φας; Αυτές και άλλες πολλές είναι κάποιες από τις «όμορφες» καθημερινές ιστορίες που προστίθενται στην παρανοϊκή ελληνική πραγματικότητα. Ας μην είμαστε όμως αχάριστοι, ας θυμόμαστε το λόγο για τον οποίο γίνονται όλα αυτά και ας αναφωνούμε συνεχώς ως προσευχή: «Ευτυχώς που δεν χρεοκοπήσαμε».
Κων/νος Ντουρτούνης
Χειρουργός Οδοντίατρος
