Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης – Πρόεδρος του Συλλόγου Αγίου Νέστωρα Τρικάλων
«ψηλαφήσουσιν ὡς τυφλοὶ τοῖχον καὶ ὡς οὐχ ὑπαρχόντων ὀφθαλμῶν ψηλαφήσουσι· καὶ πεσοῦνται ἐν μεσημβρίᾳ ὡς ἐν μεσονυκτίῳ, ὡς ἀποθνήσκοντες στενάξουσιν» (Ησ. 59,10)
Πολύ προσφάτως και μόλις προ ολίγων ημερών, πήρα την πρωτοβουλία να καταθέσω την εμπειρία μου και τη θέση του Συλλόγου μας, για το παράδοξο φαινόμενο με το σφράγισμα της λάρνακας του Αγίου Δημητρίου.
(Το αρχικό άρθρο: Ο Άγιος Νέστωρ σφράγισε τη λάρνακα του Αγίου Δημητρίου)
Καταθέσαμε την άποψη ότι ο Άγιος Νέστωρ που με την ευλογία του Αγίου Δημητρίου κτύπησε το κακό της εποχής Διοκλητιανού στο πρόσωπο του γίγαντα Λυαίου, σφράγισε ο ίδιος τη λάρνακα, στέλνοντας πολλαπλά σημεία σε διάφορες κατευθύνσεις, καταρχάς ότι οι Άγιοι είναι παρόντες και το κυριότερο ότι είναι απογοητευμένοι με τη στάση μας, επειδή εξακολουθούμε αμετανόητοι να παροργίζουμε τον Θεό.
Και ενώ κάποιοι θεώρησαν το γεγονός ως τυχαίο και επιπόλαιο, αλλά και έσπευσαν να εκφέρουν απαξιωτική άποψη για το συμβάν, ήρθε την ίδια ημέρα η επιβεβαίωση των θέσεων των οποίων κατέθεσα, με το ατυχές περιστατικό με την κλοπή της Δεσποτικής Μήτρας του Αγίου που εβρίσκετο επάνω στη λάρνακα και του «παραδόξου», η λάρνακα όντας σφραγισμένη θαυμαστώς, απέτρεψε τους επίδοξους ληστές να αφαιρέσουν τα λέιψανα του αγίου. Έστω και μπρος στους επίβουλους κακοποιούς η λάρνακα δεν άνοιξε, στην ουσία για δεύτερη φορά. Δεν άνοιξε μπρος στους ιεράρχες την πρώτη φορά. Επιβεβαιώνοντας διπλά ότι ο άγιος μας αρνείται. Τον λογχίζουμε ξανά και ξανά και με αυτόν τον τρόπο ο άγιος ζητά τη μετάνοιά μας και δείχνει την άρνησή του μπρος στη δική μας άρνηση να συμφιλιωθούμε με τον Θεό.
Το εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων «Ρομφαία» μετέδωσε το ανακοινωθέν της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης –η ανακοίνωση της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης– το οποίο μιλά ορθώς για σημεία και τέρατα. Να διορθώσω κάτι όμως. Σημεία και τέρατα δεν είναι μόνο, το ότι κάποιοι θέλησαν να ιεροσυλήσουν τη λάρνακα του αγίου αλλά το ότι συνεχίζουμε κατ’ εξακολούθηση να αγνοούμε τη σημειολογία θαυμαστών σημείων που μας δίνουν οι άγιοι που προφανέστατα δεν γίνονται για την επιβράβευση των αγαθών μας έργων.
«ἴδετε ὅτι ἐκτετύφλωνται πάντες, οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, πάντες κύνες ἐνεοί, οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι»( Ησ. 56,10)
Βαδίζουμε ως κωφοί και τυφλοί, ενώ μας δίδονται θαυμαστές προειδοποιήσεις και σημεία, που λειτουργούν και ως μάρτυρες κατηγορίας για την αδράνεια, τον λήθαργο και τη σκληρή αμετανοησία μας. Δεν υπάρχει φόβος Θεού; Μπορώ εν μέρει να δικαιολογήσω την άγνοια του λαού, δεν μπορώ όμως να πράξω το ίδιο και για εκείνους που τους έχει ορισθεί να ποιμάνουν αυτόν τον λαό. Λέγει η εκκλησία μας: «ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων, καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Αλήθεια ακόμα πιστεύουμε ότι όλα αυτά είναι φιλολογικά και ρομαντικά και χωρίς ουσία; Ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους, αυτά ισχύουν μέχρι κεραίας. Είναι έλεγχοι που πηγάζουν ακόμα και από την Παλαιά Διαθήκη προς τους σημερινούς άρχοντες. Πρώτα εκκλησιαστικούς και μετά πολιτικούς, ειδικά για εκείνους που δεν μπορούν να ξεβολευθούν από τις στρογγυλές θέσεις τους και τις παχιές απολαβές τους. «ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν καὶ ὡς φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούς» ( Σοφ. Σειρ. 20,29)
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι άγιοι δεν έχυσαν ασκόπως το αίμα τους, για να ζήσουμε εμείς ελεύθερα μέσα στην αμαρτία και την ανηθικότητα χωρίς έλεγχο. Οι άγιοι εξαγόρασαν την διάσωση του γένους μας και αυτοί οι ίδιοι μας στέλνουν σημεία και προειδοποιήσεις. «ὥσπερ ἀντίψυχον γεγονότας τῆς τοῦ ἔθνους ἁμαρτίας· καὶ διὰ τοῦ αἵματος τῶν εὐσεβῶν ἐκείνων καὶ τοῦ ἱλαστηρίου θανάτου αὐτῶν ἡ θεία πρόνοια τὸν Ἰσραὴλ προκακωθέντα διέσωσε» (Δ Μακ. 17,22)
Πραγματικά δεν τρομάζουμε στην ιδέα να μας επισκεφθεί η οργή του Θεού; Δεν τρομάζουμε μπρος στη μάχαιρα του Προφήτου Ηλία; Δεν μας τρομάζει ότι ακόμα φερόμαστε ως ευσεβιστές και τυπολάτρες και όχι ως ευσεβείς και ουσιαστικοί και προκαλούμε την οργή του Θεού ενώ θα πρέπει να ζητούμε το έλεός Του; Ως πότε θα επιτρέπουμε τον εαυτό μας να ζει στην πλήρη σύγχυση; Να ζούμε χωρίς ηθικούς φραγμούς και τύψη συνειδήσεως;
«τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα;» (Ιων. 3,9)
Από τα γεγονότα είναι ορατό ότι κάποιοι επιμένουν να κρύβονται από τον έλεγχο, κάποιων η καρέκλα τους είναι τόσο ψηλά που δεν βλέπουν τα σημεία που συμβαίνουν εδώ στη γη, κάποιοι κάθονται στο ήδη ξερό κλωνάρι που προείδε ο Γέρων Παΐσιος, κάποιοι κάθονται σε αυτό που τώρα ξεραίνεται αλλά θα ξεραθεί και αυτό τελείως. Κάποιοι νομίζουν ότι η προσπάθεια του συλλόγου μας για κάθαρση στοχεύει τον άρρωστο και όχι την αρρώστια. Συνεχίζουν να κάνουν λάθος. Ας είναι.
«Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν, ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν Ἡσαΐας· τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς» (Ιω. 12,37-40)
Τα παραπάνω σκληρά λόγια του Ευαγγελιστή προς τους απειθείς του Ισραήλ, ευχόμαστε να μην επαληθεύσουμε εμείς οι Έλληνες ως νέος Ισραήλ, αλλά να επαληθεύσουμε τον Γέροντα Παΐσιο που είπε ότι: «Για αυτό , επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες» και έτσι μέσα από τη μετάνοιά μας να κάνουμε πράξη το λόγο του Κυρίου «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου».
Εμείς ως σύλλογος με την ευλογία του Αγίου Νέστωρα, ευχόμαστε να μας φωτίζει ο Θεός να μην κάνουμε λάθη, να έχουμε μετάνοια και εμπιστοσύνη στον Θεό αφού Εκείνος φροντίζει για όλα.
