Οι προσδοκίες των εργαζομένων, των άνεργων, των νέων, του λαού συνολικά για το μέλλον, όχι μόνο δεν ταυτίζονται με το τι επιδιώκουν οι δυνάμεις του συστήματος της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης την επομένη των εκλογών, αλλά βρίσκονται σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση.
Σ’ αυτές τις εκλογές, οι δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, δηλαδή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – παρακλάδια τους (είτε συγκυβέρνησαν, είτε θέλουν να συγκυβερνήσουν), εκβιάζουν, επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν το λαό και τους εργαζόμενους προκειμένου να αναβαθμιστούν (ή εμείς ή το ΧΑΟΣ) και να εφαρμόσουν ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα. Αυτοί που έχουν ξεπουλήσει τον πλούτο αυτού του τόπου στους «επενδυτές», που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο βολής των αμερικανονατοϊκών και ορμητήριο θανάτου ενάντια στους λαούς της Μεσογείου, αλλά και της πρώην Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν κλπ, όταν μιλάνε για «υπεράσπιση της πατρίδας» και ότι δουλεύουν για «για να σωθεί η χώρα», εννοούν να σώσουν τα ταξικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης και του ξένου κεφαλαίου και να εξυπηρετήσουν τις στρατηγικές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. Γι’ αυτό επιβάλλουν την ανασφάλιστη εργασία, την μερική απασχόληση, την απελευθέρωση των απολύσεων, καταργούν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά και στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και επιβάλουν το μοντέλο του «ωφελούμενου» αντί του αξιοπρεπώς εργαζόμενου με δικαιώματα. Για αυτό φτιάχνουν ένα σιδερόφρακτο κράτος και εξοπλίζουν τις δυνάμεις καταστολής και νομοθετούν αντιδημοκρατικούς νόμους για την κατάργηση των διαδηλώσεων, των απεργιών και κάθε μορφής διεκδίκησης και πάλης του λαού.
Η επόμενη μέρα λοιπόν για τις δυνάμεις του συστήματος (δεξιές, ακροδεξιές, φασιστικές, «σοσιαλίζουσες» ) σημαίνει εδραίωση της πιο μαύρης προοπτικής για το λαό και τη νεολαία. Οι εκλογές αυτές πρέπει να καταγράψουν τη διάθεση και την απόφαση του λαού να αγωνιστεί για τη ζωή που του αξίζει. Να καταδικάσει αυτές τις δυνάμεις, όποια μάσκα κι αν φοράνε.
Οι προσδοκίες του λαού μας όμως, δεν μπορούν να ταυτίζονται με ότι προβάλλεται σαν διέξοδος απ’ τον επίδοξο διαχειριστή που μιλάει στο όνομα της αριστεράς. Οι καταχτήσεις και τα δικαιώματα δυο αιώνων των εργαζομένων δεν χαρίστηκαν από το καπιταλιστικό σύστημα, «επειδή ήταν σε φάση ανάπτυξης» και τώρα λόγω κρίσης παίρνονται πίσω. Αυτά είναι επιχειρήματα όσων αγωνιούν για τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος και εγκλωβίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στη διάσωση των εργοδοτών. Η πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της κατάργησης των δικαιωμάτων στην παιδεία, την περίθαλψη ανατρέπεται μέσα από μαζικούς λαϊκούς αγώνες στοχοπροσηλωμένους στο δίκιο των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή αφού αυτοί είναι που παράγουν όλο τον πλούτο αυτού του τόπου. Η υποχώρηση του εργατικού –λαϊκού κινήματος και η διάλυση του κομμουνιστικού κινήματος έδωσε τη δυνατότητα στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα να πάρει πίσω ότι είχαν κερδίσει με αιματηρούς αγώνες η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι σ’ όλο τον κόσμο.
Η επόμενη μέρα των εκλογών στη χώρα θα συνεχίσει να οριοθετείται και να σφραγίζεται από τα δεσμά της εξάρτησης και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, των ΗΠΑ, αφού αυτά δεν αμφισβητούνται από κανένα επίδοξο νέο διαχειριστή του συστήματος, και κύρια όσο οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός αποσυγκροτημένοι και απογοητευμένοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κάλπη. Και όσο εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κάλπη τόσο κονταίνουν και τα όνειρα τους. Εδώ είναι οι ευθύνες της αριστεράς που καθήλωσε ένα λαό οργισμένο, διαθέσιμο να παλέψει για τα δίκια του, στην αναμονή των εκλογών και μεγιστοποίησε έτσι τις δυνατότητες της κυβέρνησης να επιβάλει τα βάρβαρα μέτρα. Το να προβάλλεται σήμερα, ότι η «αυτοδυναμία» ή οι περισσότεροι βουλευτές ή το μεγαλύτερο ποσοστό είναι αυτά που θα βάλλουν φρένο στη βαρβαρότητα και ανοίγουν δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον, αποκρύπτοντας το ποιοί κάνουν κουμάντο σ’ αυτόν τον τόπο ή ακόμα χειρότερα ότι, θα εξανθρωπίσουν τα ιμπεριαλιστικά κοράκια, προσφέρουν μέγιστη υπηρεσία στο σύστημα με το να αποκοιμίζουν το λαό και να τον εγκλωβίζουν σε αυταπάτες. Το οχτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η μόνιμη δουλειά, η δωρεάν περίθαλψη και παιδεία στο βαθμό που είχαμε δεν παραχωρήθηκαν από καμιά «αριστερή» διακυβέρνηση, αλλά είναι κατακτήσεις μαζικών ταξικών αγώνων ακόμα και σε μαύρους καιρούς.
Ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και της ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ, όσο δύσκολος και να φαίνεται, είναι η μοναδική διέξοδος για να δούμε άσπρη μέρα. Για να δει αυτός ο τόπος προκοπή και οι νέοι να προσβλέπουν στο μέλλον με αισιοδοξία, πρέπει να απαλλαγεί απ’ τους ξένους δυνάστες και τα ντόπια στηρίγματα τους. Να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του δηλαδή, και οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν αυτοί, τον πλούτο που παράγουν. Για να διεκδικήσουμε ΣΗΜΕΡΑ ψωμί, δουλειά, μισθό, δωρεάν περίθαλψη, δωρεάν παιδεία, πρέπει να πιστέψουμε ότι τα δικαιούμαστε και ότι δεν θα μας τα χαρίσουν.
Οι δυνάμεις που στηρίζουν την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) & Μ-Λ ΚΚΕ μ’ αυτές τις απόψεις συμμετείχαν σ’ όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες και αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουν να ενισχύουν. Με επισκέψεις σε χωριά του νομού και γειτονιές τις πόλης, με μοίρασμα προκήρυξης και συζητήσεις με τους πολίτες για τις αναγκαιότητες της επόμενης μέρας. Αυτό το μήνυμα θέλουν να στείλουν και μέσα απ’ τη συμμετοχή στις εκλογές και καλούν τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους να στηρίξουν και να ψηφίσουν την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) & Μ-Λ ΚΚΕ.
