Η σπουδαιότερη και πρώτη εντολή του Ευαγγελίου είναι να αγαπήσουμε τον αληθινό Θεό με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Αυτό σημαίνει πως χωρίς γογγυσμό και με καλή προαίρεση προσπαθούμε να εφαρμόσουμε όλες τις εντολές του Θεού.
Δεύτερη εντολή είναι να αγαπήσουμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Τίποτε δε μπορεί να μείνει όρθιο σ’ αυτή τη ζωή χωρίς την αρετή της Αγάπης. Έτσι και ο γάμος σύντομα θα διαλυθεί εάν οι δύο σύζυγοι δεν καταθέσουν μέσα σ’ αυτόν την ανιδιοτελή αγάπη.
Προσοχή άλλο έρωτας, άλλο αγάπη. Δυστυχώς οι σημερινοί νέοι μπλέκουν αυτές τις δύο έννοιες. Ο έρωτας έχει σχέση με τη σωματική ομορφιά, την ιδιοτέλεια, τη ζήλεια, το βόλεμα του εαυτούλη μας και συχνά δυστυχώς είναι “τυφλός” για τα πνευματικά χαρίσματα του συντρόφου μας. Αντίθετα η Αγάπη “ου ζητεί τα εαυτής” , βλέπει και φροντίζει να υπομένει τις αδυναμίες του άλλου, δε ζηλεύει αλλά χαίρεται με τα χαρίσματα του συντρόφου και κυρίως είναι η αρετή που δίνει το πνεύμα της θυσίας σε κάθε δύσκολη στιγμή μέσα στο Γάμο.
Η Αγάπη όπως την ορίζει ο Χριστός μας στο ευαγγέλιο με το “αγαπάτε αλλήλους” είναι ο ισχυρότερος σύνδεσμος μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας και οφείλουν να την έχουν μεταξύ τους ανώτερη από την αγάπη προς τους γονείς τους, τα παιδιά τους και τους φίλους. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέγει: “αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.” (Εφεσ. 5,31).
Όμως επειδή ο άνδρας υστερεί στο να αγαπά, ενώ η γυναίκα στο να υποτάσσεται, η εντολή αυτή απευθύνεται περισσότερο προς τον άνδρα ο οποίος οφείλει να αγαπά την γυναίκα όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε δύσκολη στιγμή μέσα στο Γάμο είναι έτοιμος να προσφέρει όλες τις ψυχικές και τις σωματικές του δυνάμεις ώστε να μην λείψει τίποτε από την γυναίκα του, ούτε πνευματικό, ούτε υλικό.
Ο π. Παίσιος έλεγε:” Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.” Αυτό είναι το πνεύμα της χριστιανικής αγάπης το οποίο οικοδομεί το Γάμο, φέρνει την αρμονία, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοπαρηγοριά στις δυσκολίες της ζωής.
Αντίθετα η κοσμική αγάπη που βασίζεται στα υλικά αγαθά και την ομορφιά του σώματος γρήγορα σβήνει, χωρίζουν τότε οι άνθρωποι και δεν χάνουν μόνο την οικογένειά τους αλλά και την ψυχή τους.
Την αγάπη μας για το έτερον ήμισυ πρέπει να την συνδυάζουμε πάντα με την έννοια της θυσίας και τις ανιδιοτέλειας. Γι’ αυτό ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: “να μην αγαπά κανείς τη γυναίκα του προς χάριν της, αλλά προς χάριν του Χριστού”.(ΕΠΕ Ιωάν.Χρ,21,κ΄,σελ.224). Σύντροφος είναι η γυναίκα μας και όχι σκλάβα, ίση την έκαμε ο Θεός και όχι κατώτερη. Την έπλασε ο Θεός από την πλευρά, δηλαδή από τη μέση του άνδρα ώστε ούτε αυτός να την καταφρονά, αλλά ούτε και αυτή εάν την έκαμε από το κεφάλι να μην τον σέβεται. Τέχνη και εξυπνάδα είναι να σώσουν τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα την ψυχή τους μέσα στο Μυστήριο τούτο, το οποίο “μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν”,(Εφεσ. 5,32).
