Πριν από περίπου δύο εβδομάδες η διευθύντρια του σχολείου μας, κα Α. Ηλιάδη, κάλεσε στο γραφείο της τους μαθητές και τις μαθήτριες Β΄ και Γ’ Γυμνασίου, οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού, με σκοπό να μας ανακοινώσει την προγραμματισμένη επίσκεψη της ομάδας μας στο ίδρυμα Τέχνης και Πολιτισμού του ιατρού Λεωνίδα Μακρή. Το συγκεκριμένο ίδρυμα βρίσκεται στο κέντρο των Τρικάλων και, σύμφωνα με την ενημέρωση που λάβαμε από την κα Ηλιάδη, αυτή την περίοδο φιλοξενεί μια έκθεση με πίνακες του αναγνωρισμένου Έλληνα ζωγράφου, Παναγιώτη Τέτση. Με μία πρώτη σκέψη, η συγκεκριμένη έκθεση θα ήταν για εμάς τους μαθητές κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Κανείς όμως δεν περίμενε πως με το πέρας της επίσκεψής μας εκεί θα είχαμε μάθει τόσα, σχετικά με διάφορες πτυχές της ζωγραφικής, ώστε να λατρέψουμε την τέχνη αλλά και να μπούμε ουσιαστικά στην ψυχολογία ενός από τους σπουδαιότερους ζωγράφου στον ελλαδικό χώρο.
Μόλις φτάσαμε στον χώρο της έκθεσης, μετά χαράς μας διαπιστώσαμε ότι δεν θα περιηγούμασταν μόνοι για να μελετήσουμε τους πίνακες. Μια μουσειολόγος θα μας ξεναγούσε στους χώρους τις έκθεσης, θα μας έδινε πληροφορίες σχετικά με την ζωή και το έργο του ζωγράφου αλλά θα απαντούσε και στις διάφορες ερωτήσεις των μαθητών. Μόλις λοιπόν πήραμε μία γενικότερη γεύση σχετικά με το τι επρόκειτο να παρακολουθήσουμε, το ‘’ταξίδι’’ μας ανάμεσα στους υπέροχους πίνακες ξεκίνησε… Ολόκληρη η έκθεση ήταν χωρισμένη σε ενότητες: τις νεκρές φύσεις , τα πορτρέτα, τα τοπία, τις υδατογραφίες(ακουαρέλα)και τα πιο πρόσφατα έργα του ζωγράφου. Η κάθε ενότητα ήταν ομολογουμένως πιο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή από την άλλη. Αφού κάποια στιγμή μας δόθηκε χρόνος να παρατηρήσουμε και να εξετάσουμε ενδελεχώς τον κάθε πίνακα μόνοι μας, χωρίς την βοήθεια της μουσειολόγου, παρακολουθήσαμε μία σύντομη παρουσίαση σχετικά με τον ζωγράφο. Αντλήσαμε πληροφορίες για τον τόπο γέννησής του, τα πρώτα βήματα της καριέρας του, τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε την ζωή και για πολλά άλλα κεφάλαια της ζωής και της καριέρας του. Την στιγμή που η παρουσίαση αυτή τελείωσε, μας ενημέρωσαν ότι η επίσκεψή μας έφτασε στο τέλος της. Και τότε συνέβη κάτι το αναπάντεχο! Υπό άλλες συνθήκες εμείς, σαν μαθητές, θα θέλαμε να φύγουμε εκείνη την στιγμή. Κι όμως, ήμασταν τόσο εντυπωσιασμένοι από τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής, που επιθυμούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμη, να ρίξουμε μια τελευταία συνοπτική ματιά στους πίνακες και να θέσουμε κάποιες ακόμα ερωτήσεις στην κα Μαργαριτοπούλου, την υπεύθυνη ξεναγό μας.
Η συγκεκριμένη έκθεση του κυρίου Τέτση, πέραν του ότι μας έφερε πιο κοντά με την ζωγραφική, μας πληροφόρησε γενικότερα για τον καλλιτέχνη και μας μεταλαμπάδευσε κάποια σημαντικά μηνύματα ζωής. Ο συγκεκριμένος ζωγράφος, όπως μάθαμε, είναι από τους καλύτερους Έλληνες ζωγράφους με μακροχρόνια καριέρα. Είναι γνωστός ως «αλχημιστής του χρώματος», μιας και βασίζεται στις αντιθέσεις των χρωμάτων πάνω στην ζωγραφική του επιφάνεια και έχει επηρεαστεί έντονα από τα ρεύματα του φοβισμού και του ιμπρεσιονισμού. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στον λατρεμένο του τόπο καταγωγής, την Ύδρα. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο καλλιτεχνικό προσκήνιο όταν μια σπουδαία προσωπικότητα, ο Δ. Πικιώνης , ανακάλυψε κάποιες ζωγραφιές του ουσιαστικά ‘’κατά τύχη’’ και τότε ήταν που κατάλαβε ότι επρόκειτο για ταλέντο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν ζωγράφιζε τίποτα περισσότερο από πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του άμεσου περιβάλλοντός του: τοπία από τα δύο αγαπημένα του νησιά, την Ύδρα και την Σίφνο , πορτρέτα των φίλων του και της συζύγου του, νεκρές φύσεις από σκηνές κυρίως του σπιτιού του, όπως το τραπέζι, πάντα στρωμένο με το καρό τραπεζομάντηλο, και πάνω του η φρουτιέρα , «πάντα γεμάτη με φρούτα από τα δέντρα μας», όπως ο ίδιος υποστηρίζει σε πρόσφατη συνέντευξή του. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Ακόμα και όταν καταξιώθηκε σαν ζωγράφος, συνέχισε να επισκέπτεται τακτικά την Ύδρα και να ζωγραφίζει «κάτω από τον ουρανό της, τον μόνο που τον εμπνέει». Επιπρόσθετα, πρέπει να επισημάνουμε κάτι ακόμα άξιο θαυμασμού: στην τελευταία ενότητα της έκθεσης, τα πιο πρόσφατα έργα του κυρίου Τέτση, οι πίνακες, διακατέχονται από έναν δυναμισμό, ο οποίος φαίνεται στις γραμμές και στις πινελιές καθενός από αυτούς. Κατά κάποιο παράξενο τρόπο όμως, τα ζωγραφικά έργα που προηγούνται χρονολογικά φαίνονται πιο συμβατικά, πιο «προσεγμένα». Αυτό προφανώς δείχνει ότι ο ίδιος ο ζωγράφος είναι δυναμικός, χωρίς να παραιτείται από την ζωή και χωρίς να παραμελεί το πάθος του, παρά την μεγάλη ηλικία του. Κατά συνέπεια, μας δίνει το έναυσμα να συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τιδήποτε μας αρέσει, χωρίς να υπολογίζουμε άλλες παραμέτρους και χωρίς να σκεφτόμαστε τις πιθανόν δυσάρεστες συνέπειες.
Συνοψίζοντας, προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Ηλιάδη, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και ‘’διδακτική’’ έκθεση ζωγραφικής. Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω τον μεγάλο θαυμασμό μου στο πρόσωπο του Παναγιώτη Τέτση, που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ζωγραφίζει πίνακες απαράμιλλης γοητείας. Μακάρι στο άμεσο μέλλον να παρακολουθήσουμε κι άλλες τέτοιες εικαστικές εκθέσεις και να διδαχθούμε τόσα πολλά από αυτές.
Η μαθήτρια της Γ’ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Γκότσιου Κατερίνα
