Την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου και ώρα 11:30 π.μ ξεκινήσαμε εγώ και οι συμμαθητές μου για την προγραμματισμένη μας επίσκεψη στο Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού Κλιάφα, συνοδεία της διευθύντριας του σχολείου μας κ. Αμαλίας Ηλιάδη και της καθηγήτριας του μαθήματος των Καλλιτεχνικών κ. Κωνσταντίας Καλλέργη.
Εκεί μας υποδέχτηκε εγκάρδια η κ. Μαρούλα Κλιάφα η οποία εν συνεχεία μας οδήγησε στην ευρύχωρη αίθουσα όπου επρόκειτο να παρακολουθήσουμε ένα project με θέμα το δοσιλογισμό κατά την περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής. Ο όρος «δοσιλογισμός» χρησιμοποιήθηκε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και έχει την έννοια της συνεργασίας ατόμων ή ομάδων ανθρώπων με τον εχθρό.
Η παρουσίαση, όπως όλοι το περιμέναμε άλλωστε, ήταν καταπληκτική. Αποτελούνταν από οπτικοακουστικό υλικό σπάνιο και δυσεύρετο στις μέρες μας και το θέμα της δεν περιοριζόταν μόνο στο δοσιλογισμό αλλά περιελάμβανε και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την περίοδο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αναλυτικότερα, η παρουσίαση περιείχε εικόνες από την πόλη των Τρικάλων εκείνης της εποχής καθώς και συγκλονιστικές φωτογραφίες από το βομβαρδισμό της, εικόνες από τις τραγικές συνθήκες ζωής στην ιταλογερμανική κατοχή και πλήθος αποκομμάτων από εφημερίδες, οι οποίες πληροφορούσαν τους πολίτες για τις διεθνείς εξελίξεις και κυριότερα για σημαντικές ειδήσεις στον ελλαδικό χώρο. Επιπλέον, μάθαμε για σημαντικά γεγονότα και χρονολογίες του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, για τη σκληρότητα και την απανθρωπιά των κατακτητών απέναντι στους Έλληνες, για διάσημες ελληνικές φυσιογνωμίες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου και την απελευθέρωση των Τρικάλων καθώς και για όλους τους συλληφθέντες και μη, δοσίλογους της κατοχής. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι ότι η παρουσίαση ήταν εμπλουτισμένη με διάφορα ακούσματα όπως γερμανικά πολεμικά εμβατήρια, τον εθνικό μας ύμνο κ.ά., τα οποία μας έφεραν πιο κοντά στο κλίμα της εποχής και κέντρισαν ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον μας. Μόλις τελείωσε η παρουσίαση η κ. Κλιάφα μάς μίλησε συνοπτικά για όσα είδαμε και ακούσαμε και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που είχαμε να της κάνουμε. Αποχωρώντας από το κτήριο, μας πρότεινε, αν φυσικά είχαμε χρόνο, να μας κεράσει από ένα ποτηράκι βυσσινάδα. Προφανώς, μη μπορώντας να αντισταθούμε σε ένα τέτοιο πειρασμό, σαν παιδιά που είμαστε άλλωστε, απολαύσαμε το δροσιστικό αναψυκτικό και αναχωρήσαμε γεμάτοι χαρά και ευχάριστες εμπειρίες για το σχολείο μας.
Συνοψίζοντας, αποκομίσαμε, δίχως αμφιβολία πολλά πράγματα από αυτή της επίσκεψη που κάναμε. Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε τις συνέπειες του πολέμου στον άμαχο πληθυσμό, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που επικρατούσε στην κατοχή και το πόσο άσχημο ήταν το φαινόμενο του δοσιλογισμού την εποχή που οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι και προσπαθούσαν με ό,τι μέσα διέθεταν να αποτινάξουν τον ιταλογερμανικό ζυγό. Η εμπειρία αυτή μου θύμισε για ακόμα μια φορά το πόσο περήφανοι και ευγνώμονες πρέπει να αισθανόμαστε για αυτούς που αγωνίστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες, ώστε να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Μου θύμισε τέλος, ότι κάποιοι είναι ικανοί να προδώσουν ακόμα και την πατρίδα τους μπροστά στο μεγάλο δέλεαρ του χρήματος.
