H διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας είναι μία αναγκαιότητα που θα πρέπει να προσαρμόσει και να εναρμονίσει τις πολιτικές και διοικητικές δομές με τα ανθρωπογεωγραφικά δεδομένα της εποχής. Αποτελεί ένα όραμα που δεν πρέπει να απαξιωθεί, να ξεθωριάσει και να οδηγήσει σε διάσταση των δομών αυτών με τις τοπικές κοινωνίες.
Η δημοσιοποίηση του χωροταξικού του σχεδίου ‘Καλλικράτης’ ήρθε δυστυχώς να προσθέσει στα προβλήματα που εντοπίστηκαν στους άλλους δύο πυλώνες του σχεδίου, που είναι οι πόροι και οι αρμοδιότητες.
Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο έρχεται να διαψεύσει τις υψηλές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν αφού εμφανώς προσπαθεί να ανακατανείμει τις αρμοδιότητες χωρίς τους απαραίτητους πόρους.
Παράλληλα ο χωροταξικός του σχεδιασμός αναδεικνύει την έλλειψη ενιαίων κριτηρίων αλλά και αρχών χωροθέτησης αφού εμφανώς αναδεικνύει εξαμβλώματα που γεννήθηκαν στο κομματικό σωλήνα.
Δεν ήμουνα, ούτε είμαι της άποψης ότι το σχέδιο αυτό θα έπρεπε να ικανοποιήσει το κάθε ευκαιριακό, καιροσκοπικό και μικροπολιτικό αίτημα, ούτε ακόμη την όποια εκλογική αριθμητική.
Υπ’ αυτή την έννοια ο αριθμός των νέων ΟΤΑ δεν θα μπορούσε να είναι ανοικτός. Γιατί απλά η ικανοποίηση του ενός αιτήματος όταν γίνεται χωρίς κριτήρια απαιτεί την ικανοποίηση και των άλλων.
Δεν μπορεί όμως αυτό να ισχύει για ορισμένους.
Όπως επίσης δεν μπορεί να δημιουργούνται Δήμοι με δημότες που δεν πρόκειται να γνωρίσουν ποτέ τα υπόλοιπα χωριά του Δήμου τους.
Στόχος του Καλλικράτη θα έπρεπε να είναι η δομική και λειτουργική επαναθεμελίωση των αυτοδιοκητικών μονάδων. Δυστυχώς οι παρεμβάσεις που έγιναν στη λογική της ευκαιριακής και ιδιοτελούς ανασυγκρότησης των ΟΤΑ αδικούν το εγχείρημα, και γκριζάρουν την εικόνα του.
Έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, η κυβέρνηση ας αναλογισθεί τις ευθύνες της και μέσα από μια ουσιαστική διαβούλευση και μακριά από άγονες αντιπαραθέσεις, να αφουγκρασθεί τη φωνή της τοπικής κοινωνίας και να αποδείξει στην πράξη, ότι η διοικητική/εδαφική πολιτική στο χώρο της αυτοδιοίκησης δεν εξαντλείται στη χρήση μεθόδων πολιτικής γεωγραφίας για την ικανοποίηση πολιτικών επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων.
Ελπίζω και εύχομαι να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις έτσι ώστε να μην χρειαστεί σύντομα ένας «Ικτίνος», για να αποδείξει και να επιβεβαιώσει πόσο πολύ αναλώσιμος είναι ο θεσμικός πληθωρισμός που είδαμε να εφαρμόζεται στην τοπική αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια.
