Η απόφαση της κ. Γερακούδη, να εγκρίνει τη μελέτη περιβαντολογικών επιπτώσεων της μονάδας παραγωγής βιοαερίου στο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων, κατά βάναυση παραβίαση των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης των κατοίκων του Κεφαλοβρύσου τον Αύγουστο του 2012, όπου με συντριπτική πλειοψηφία λήφθηκε απόφαση κατά αυτού του έργου, με συμμετοχή χιλίων περίπου κατοίκων, της αρμόδιας Περιβαντολογικής Επιτροπής της αιρετής Περιφέρειας Θεσσαλίας και της ομόφωνης σχεδόν απόφασης του Περιφερειακού Συμβουλίου (πλην ελαχίστων «Λακεδαιμονίων»), πέραν της δικαιολογημένης οργής και αγανάκτησης, που δημιουργεί στην τοπική κοινωνία, θέτει επί τάπητος το πρόβλημα του αυταρχισμού της πολιτικής εξουσίας του λεγόμενου δικομματικού κλεπτοκρατισμού και των πάσης φύσεως «διεκπεραιωτών» αυτής. «Κλεπτοκρατισμός», που δομήθηκε σταδιακά στα προηγούμενα τριάντα έξι χρόνια, κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και έριξε την Χώρα «στα βράχια», χάνοντας την μεγαλύτερη ιστορική ευκαιρία να μεταμορφωθεί σε ένα Ευρωπαϊκό Κράτος Δικαίου, και όχι σε ένα κρατικό μόρφωμα ιδιότυπου «κοτζαμπασισμού», στα, δε, τρία πρόσφατα χρόνια της μνημονιακής κηδεμονίας, το ίδιο πολιτικό προσωπικό του δικομματικού «κλεπτοκρατισμού», αφού εκχώρησε και εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στους ξένους δανειστές – τοκογλύφους, προκειμένου να περισώσει τα δικά του προνόμια και των προστατών του, που είναι η παρασιτική ολιγαρχία, συνεχίζει ακάθεκτο αυτόν τον «ολισθηρό δρόμο», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού της Χώρας.
Η απόφαση αυτή της Γενικής Γραμματέως της «Αποκεντρωμένης» Περιφέρειας Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος, που «έγραψε στα παλαιά της υποδήματα» αντίθετες αρνητικές αποφάσεις αιρετών οργάνων και την ομόθυμη λαϊκή βούληση της τοπικής κοινωνίας, υπέρ συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων, παραβίασε, εκτός των υφισταμένων δημοκρατικών, ηθικών και δεοντολογικών κανόνων και τους στοιχειώδεις κανόνες της λογικής, της περιβαντολογικής νομοθεσίας και του δημοσίου συμφέροντος, τόσο των κατοίκων του Κεφαλοβρύσου και των γύρω περιοχών, όσο και συνολικά της Θεσσαλίας και, γι’ αυτόν τον λόγο, ενέχει τα στοιχεία της αυταρχικότητας, της αλαζονείας, της μη νομιμότητας και της πρόδηλης αντικοινωνικότητας.
Συγκεκριμένα:
α) Η επένδυση αυτή προωθείται από μία εταιρία, που δεν έχει να επιδείξει το παραμικρό στο ενεργητικό της έως σήμερα, συνεπώς δεν έχει το τεκμήριο της αξιοπιστίας για μια τέτοια επένδυση, που αφορά τους νυν κατοίκους του Κεφαλοβρύσου, τις επόμενες γενεές, τα ευρύτερα Δημοτικά Διαμερίσματα και την πόλη των Τρικάλων. Πολύ περισσότερο, αν αναλογισθεί κανείς, ότι η συγκεκριμένη εταιρία συμμετείχε αρχικά στην πλαστογράφηση ιδιωτικών συμφωνητικών, για να εμφανίσει χιλιάδες εκτάσεις παραγωγής καλαμποκιού στην ευρύτερη περιοχή του Κεφαλοβρύσου, τις οποίες, μετά από την αποκάλυψή τους, αναγκάσθηκε να αποσύρει.
β) Η επένδυση αυτή του βιοαερίου επιλέχθηκε «ετσιθελικά» από την ανωτέρω εταιρία, σε μια περιοχή, που, τόσο πολεοδομικά και χωροταξικά, όσο και περιβαντολογικά, είναι η ακαταλληλότερη, αφού δεν υπάρχουν σε απόσταση χιλιομέτρων απ’ αυτήν, πηγές φυσικών και οργανικών αποβλήτων, που είναι απαραίτητα για την λειτουργία της. Στις Ευρωπαϊκές Χώρες, αυτού του είδους οι μονάδες, κατά 100% πραγματοποιούνται σε περιοχές, που βρίσκονται δίπλα σε τέτοιες πηγές, αφού μία εκ των βασικών προϋποθέσεων δημιουργίας τους, είναι η απάλειψη των περιβαντολογικών κινδύνων, που προέρχονται από την ύπαρξη αυτών των φυσικών και οργανικών αποβλήτων.
γ) Πέραν της προηγούμενης γενικής ασυμβατότητας, η περιοχή, που επιλέχθηκε να γίνει αυτή η μονάδα, «ΛΑΚΚΑ Κεφαλοβρύσου», βρίσκεται δίπλα στον Πηνειό ποταμό, στον υδροβιότοπο «Γκυτζή», στο πλατανόδασος του Κεφαλοβρύσου – Διαλεκτού, που αποτελεί μνημείο φυσικού κάλλους για την ευρύτερη περιοχή, όπου, μάλιστα, έχει προβλεφθεί από τον Δήμο Τρικκαίων να γίνει ποδηλατόδρομος !!! Τέλος, εφάπτεται δίπλα στην δημιουργηθείσα τεχνητή λίμνη της Ε-65, από την απόληψη του αμμοχάλικου από την περιοχή, που και αυτή αποτελεί ένα εκ των συντελεσθέντων περιβαντολογικών «εγκλημάτων» στην περιοχή.
Στο εύλογο ερώτημα, γιατί αυτή η επιμονή δημιουργίας της μονάδας σε αυτή την θέση (αφού δεν υπάρχουν πρώτες ύλες, καθόσον η Νίκαια Λάρισας, απ’ όπου θα λαμβάνει το ενσίρωμα καλαμποκιού, απέχει 90 χλμ., ο ΧΥΤΑ 40 χλμ. κ.λπ.), υπάρχει σοβαρή ανησυχία, ότι γίνεται λόγω της ύπαρξης της τεχνητής λίμνης, η οποία μπορεί να αποτελέσει εύκολο χώρο εναπόθεσης του εκρρέοντος υγρού και των υδάτων απόπλυσης της μονάδας, με απροσδιόριστες συνέπειες για τον υδροφόρο ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής, που έχει άμεση σχέση και με την πόλη των Τρικάλων.
δ) Τέλος, η απόφαση αυτή αδιαφορεί για το μέλλον των κατοίκων της Θεσσαλίας, από σοβαρούς υπαρκτούς κινδύνους, που διατυπώνονται στις παρατηρήσεις και επιφυλάξεις του Γεωπονικού Συλλόγου Νομού Τρικάλων, το καταλυτικό έγγραφο του οποίου κοινοποιήθηκε στην Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος. Σ’ αυτό τονίζεται ότι, πέραν των κραυγαλέων ελλείψεων της επίμαχης περιβαλλοντολογικής μελέτης και του ακατανόητου της επιλεγείσας θέσης για μονάδα βιοαερίου, προκύπτει το μεγάλο ζήτημα για την υγεία όλων των Θεσσαλών, αλλά και όλης της Χώρας, από πιθανή επιβάρυνση του Θεσσαλικού Κάμπου με υπολείμματα νιτρικών αλάτων, που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για την δημόσια υγεία, μέσω της διατροφικής αλυσίδας, καθόσον στην μελέτη αυτή δεν διευκρινίζεται η περιεκτικότητα των παραγόμενων παραπροϊόντων σε νιτρικά άλατα, όταν, μάλιστα, αναλογισθεί κανείς, ότι για το παραγόμενο υγρό λίπασμα από το υπόλειμμα του εκρρέοντος, που, σύμφωνα με την μελέτη, ξεπερνά τους 60.000 τόνους, απαιτείται, σύμφωνα με την ισχύουσα 166640/8 Μαρτίου 2013 Υπουργική Απόφαση, ο επακριβής καθορισμός 30.000 και πλέον στρεμμάτων αγροτεμαχίων στον Θεσσαλικό Κάμπο (!!!), με ακριβή έκταση, θέση και χάρτη εντοπισμού και αρίθμηση των αγροτεμαχίων διάθεσης, για να εναποτεθεί το υγρό αυτό λίπασμα, προϋποθέσεις που απουσιάζουν πλήρως από την μελέτη και που είναι πρακτικά δύσκολο έως αδύνατο, να υλοποιηθεί χωρίς κινδύνους για την δημόσια υγεία.
Τα παραπάνω αντικειμενικά στοιχεία σκιαγραφούν εύγλωττα το αυθαίρετο, μη νόμιμο και αντικοινωνικό της απόφασης της Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος, που παραβιάζει τους όρους της περιβαντολογικής νομοθεσίας, της λογικής, του δημοσίου συμφέροντος και των στοιχειωδών όρων της δημοκρατικής νομιμότητας, στοιχεία, που αποτελούν, δυστυχώς γι’ αυτή την Χώρα, την συνήθη πρακτική λειτουργία του πολιτικού της προσωπικού, που, ως «θεραπαινίδα» της παρασιτικής ολιγαρχίας, μετέτρεψε την Ελλάδα σε «αποικία χρέους» και σε «διεθνές πειραματόζωο». Είναι προφανές, ότι μόνο η ουσιαστική αντίδραση των πολιτών και του Λαού απέναντι σ’ αυτούς που απροκάλυπτα λειτουργούν σε βάρος του δημοσίου και λαϊκού συμφέροντος, μπορεί να περισώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο.
