Τελικά, πέραν πάσης αμφιβολίας, η Ελλάδα έχει επιλεγεί να αποτελέσει το ύψιστο «πειραματόζωο» ως Ευρωπαϊκό Κράτος, σε ένα έντονα ρευστό παγκόσμιο περιβάλλον, της εποχής, που ο καπιταλισμός εισήλθε στην «γεροντική του φάση», σύμφωνα με την επιτυχή έκφραση του Σαμίρ Αμίν, με κυρίαρχο στοιχείο την γενικευμένη επέκταση των χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων.
«Δούρειο ίππο» γι’ αυτό αποτελεί το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, το οποίο, αφού διέλυσε την Χώρα κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, προκειμένου να διατηρήσει τα προκλητικά προνόμιά του, στηριζόμενο στις «πλάτες» των ξένων κέντρων, αφενός, εκποιεί την δυνατότητα της Χώρας να παραμείνει ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κράτος και, αφετέρου, δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού «Αρμαγεδδώνα».
Το τρίτο Μνημόνιο, που ψηφίσθηκε προχθές στο κοινοβούλιο με οριακή πλειοψηφία, εν μέσω πλήθους προκλητικών δημοκρατικών παραβιάσεων, καθώς και ο προϋπολογισμός, που υλοποιεί τα οικονομικά μέτρα, όπου προβλέπεται η ισοπεδωτική και βίαιη περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των ασθενέστερων και μεσαίων στρωμάτων και η ουσιαστική «κατεδάφιση» των εναπομεινασών μορφών Κράτους Πρόνοιας, θα διαλύσει την Χώρα, σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Και αυτό, γιατί έχει αποδειχθεί, ότι το ακολουθούμενο ακραίο νεοφιλελεύθερο οικονομικό «πείραμα» στην Ελλάδα, το μόνο αποτέλεσμα που παρέχει, είναι η γιγαντιαία οικονομική ύφεση και τα κοινωνικά «ερείπια».
Αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι η ανεργία, ήδη, αγγίζει το 30% (στους νέους φθάνει το 60%), ότι το ΑΕΠ έχει, ήδη, μειωθεί κατά 25% από την έναρξη της κρίσης και της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών και προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει, με βάση τα νέα ισοπεδωτικά μέτρα, το 50% (πτώση, που ξεπερνά κάθε όριο, ακόμα και αν συσχετισθεί με περιόδους πολέμου), είναι πρόδηλο και στον πλέον αδαή στα οικονομικά, ότι αυτή η καταστροφική και ισοπεδωτική πολιτική οδηγεί την Ελλάδα σε συνθήκες ιστορικής στρατηγικής εθνικής ήττας.
Πρόκειται για εθνικά εγκληματική πολιτική, η οποία δεν έχει το παραμικρό θετικό οικονομικό αποτέλεσμα, ακόμα και από την άποψη της νεοφιλελεύθερης αντίληψης, όπως «παπαγαλίζουν» οι υποστηρικτές αυτής, ότι, δηλαδή, πρόκειται για τις τελευταίες «βαριές» θυσίες του Ελληνικού Λαού, που θα βγάλουν, όμως, την Χώρα από την κρίση. Η άποψη αυτή καταρρίπτεται, όχι από κάποιους αντιμνημονιακούς οικονομολόγους, αλλά από το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), το οποίο, στην παγκόσμια Σύνοδο, που έγινε στο Τόκιο πριν λίγο καιρό, δια του επικεφαλής οικονομολόγου του, Ολιβιέ Μπλανσάρ, παραδέχθηκε, για το «θανατηφόρο» λάθος, που διέπραξε, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, εν σχέσει με το κλάσμα δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή, συνομολογώντας, ότι η πραγματική αιτία του «σπιράλ θανάτου» οφείλεται στα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία «γιγαντώνουν» την οικονομική ύφεση και το δημόσιο χρέος επί του ΑΕΠ.
Συνεπώς, τα μέτρα των 13,5 δις, που ψηφίστηκαν από την τρικομματική κυβέρνηση, με βάση τον ορθό δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, ο οποίος, σύμφωνα με τις αποδοχές του Δ.Ν.Τ., από 0.5, που υπολογίζονταν έως τώρα, θα πρέπει να υπολογισθεί από 0.9 έως 1.7, θα έχουν «κατακλυσμιαίες» επιπτώσεις, αυξάνοντας την ύφεση σε εξωφρενικά ποσοστά και βυθίζοντας το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, πλην της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και των άλλων ιδιοτελών κοινωνικών στρωμάτων, όπως και του πολιτικού κατεστημένου, σε απόγνωση. Πρόκειται για την έναρξη ενός κοινωνικού «Αρμαγεδδώνα», που θα πρέπει να ανατραπεί, πριν ολοκληρωθεί και διαλύσει την Χώρα.
Έτσι, απαιτείται, σήμερα και άμεσα, μία άλλη προοδευτική, δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση αντιμνημονιακού προσανατολισμού, η οποία θα μπορούσε να προβεί σε σοβαρή πολιτική επαναδιαπραγμάτευση, τόσο για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στην Ελλάδα, με στόχο την υπέρβαση των σημερινών στρεβλώσεων του κλεπτοκρατισμού, όσο και για την ανάγκη γενναίας αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους των Χωρών του Νότου και όλης της Ευρώπης, η οποία οδηγείται σήμερα σε μία «αυτοκρατορικού τύπου ένωση Κρατών και αποικιών».
