Η Χώρα μας, ως περιφερειακός καπιταλιστικός σχηματισμός ειδικού τύπου, λόγω των πολλών στρεβλώσεων (έλλειψη αστικής τάξης με εθνική συνείδηση, έντονος οικονομικός «παρασιτισμός», μεγάλα πελατειακά δίκτυα, αναποτελεσματικό και μη αξιοκρατικό Κράτος, «ασθενικοί» θεσμοί, «κλεπτοκρατισμός» κ.λπ.), αντιμετώπιζε πάντα σοβαρά προβλήματα στην ιστορική της διαδρομή. Λόγω, όμως, της γεωπολιτικής θέσης της, του υψηλού φυσικού της κάλλους και της τεράστιας πολιτιστικής αρχαίας κληρονομιάς, παρέμεινε πάντα μια ελπιδοφόρα περίπτωση. Κατά την περίοδο, μάλιστα, της Μεταπολίτευσης, φάνηκε προς στιγμή, ότι θα μπορούσε να αφήσει για πάντα τα «βαρίδια» του παρελθόντος πίσω της, πλην όμως, η αισιόδοξη αυτή ματιά «εξανεμίστηκε» γρήγορα.
Οι διαχρονικές στρεβλώσεις και «πληγές», όχι μόνο δεν έκλεισαν, αλλά, αντίθετα, «κακοφόρμισαν», με αποτέλεσμα την επικράτηση ενός γενικευμένου «κλεπτοκρατισμού» στη Χώρα. Συνέπεια αυτής της «εθνικής αφροσύνης» των «κρατούντων» και «ταγών» της Χώρας, ήταν η ουσιαστική χρεοκοπία και η ένταξή της στον μνημονιακό «κηδεμόνα». Από τότε έως σήμερα, αυτός ο μνημονιακός «οδοστρωτήρας» και η τεράστια «πολεμικού τύπου» ύφεση έχει διαλύσει την παραγωγική της βάση, τις κοινωνικές δομές και ισορροπίες. Η Ελλάδα, ουσιαστικά, αποτέλεσε όλη αυτή την περίοδο, ένα διεθνές οικονομικό «πειραματόζωο» μετατροπής μιας ισότιμης Ευρωπαϊκής Χώρας, με σχετικά υψηλό βιοτικό επίπεδο, σε «αποικία χρέους».
Και, ενώ οι «πληγές» αυτές, που αφορούν το μνημόνιο, την οικονομία, την ανάπτυξη και την κοινωνική ισορροπία της Ελλάδος, είναι ανοιχτές, προστίθεται σε βάρος της και το τεράστιο παγκόσμιο θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, όπου, για μια ακόμα φορά, η Χώρα μας μετατρέπεται, και στο θέμα αυτό, σε Ευρωπαϊκό «πειραματόζωο»: Από Χώρα, δηλαδή, ενδιάμεσου περάσματος των προσφύγων προς τον Βορρά (Χώρα – τράνζιτ), επιχειρείται, εδώ και λίγες ημέρες, μετά το κλείσιμο των συνόρων από τα Σκόπια, που υποκινήθηκαν από την «παρασύναξη» της Βιέννης, μετατρέποντας τον Βαλκανικό διάδρομο σε «άβατο», να μετατραπεί δια της βίας σε Χώρα μόνιμης εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών, χωρίς, μάλιστα, αυτοί να επιθυμούν να μείνουν στην Ελλάδα, κατά πλήρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, και ειδικότερα της Συνθήκης της Γενεύης.
Έτσι, το μεταναστευτικό – προσφυγικό, που είναι πρωτίστως παγκόσμιο ζήτημα, απόρροια των «πληγών», που επιφέρει στον πλανήτη το επικίνδυνο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κυρίως των Η.Π.Α. και άλλων Δυτικών δυνάμεων (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία), απειλεί να γίνει «βρόχος στο λαιμό» της Χώρας, αφού, εάν αυτή γίνει «αποθήκη ψυχών», αυτό θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο στα εθνικά κυριαρχικά θέματα, όσο και στην ισορροπία της βαρύτατα, ήδη, πληγωμένης Ελληνικής κοινωνίας και κοινωνίας. Ελληνική κοινωνία, που, σημειωτέον, παρά την μεγάλη οικονομική κρίση και τα σοβαρότατα προβλήματά της, έχει επιδείξει υψηλό φρόνημα και μεγαλείο ψυχής, που αποτελεί «ράπισμα» στις σκοταδιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις πολλών Χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι προφανές ότι, πίσω από τις «δακρύβρεχτες», αλλά ατελέσφορες ανακοινώσεις των ισχυρών της Ευρώπης (Μέρκελ, Γιούνγκερ κ.λπ.) υπέρ της Χώρας μας για το προσφυγικό, αυτή τη στιγμή ξεδιπλώνεται το κρυφό «Ευρωπαϊκό σχέδιο», μετατροπής, δηλαδή, της Ελλάδας σε ένα τεράστιο «hot – spot» της Ευρώπης. Κάτι, δηλαδή, ανάλογο με αυτό της Νήσου Έλλις των Η.Π.Α. (βρίσκεται μεταξύ Νέας Υόρκης και Νιού Τζέρσεϊ), το οποίο οι Αμερικανοί είχαν μετατρέψει σε ένα τεράστιο «hot – spot», μέσω του οποίου καταγράφηκαν κατά την περίοδο 1875 – 1955, 22 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες και, στην συνέχεια, προωθήθηκαν οργανωμένα στις Πολιτείες των Η.Π.Α.
Τυχόν, όμως, ολοκλήρωση και αποδοχή ενός τέτοιου σχεδίου, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη, παρά τις διακηρύξεις, επιθετική χρησιμοποίηση αυτού του ζητήματος από την Τουρκία (δεν πρέπει να ξεχνά κανείς, ότι το Τουρκικό Κράτος, καθ’ όλη την προηγούμενη περίοδο, καλούσε τους πρόσφυγες να εγκατασταθούν στο έδαφός της, έχοντας, παράλληλα, καταργήσει την βίζα σχεδόν για όλο τον μουσουλμανικό κόσμο), τόσο έναντι της Ευρώπης, για εξασφάλιση οικονομικών και άλλων ανταλλαγμάτων, όσο και σε βάρος, μακροπρόθεσμα, της Χώρας μας, σε πιθανή πιστή εφαρμογή του σχεδίου, που είχε διατυπωθεί από τον Οζάλ, θα αποτελέσει θανάσιμο κίνδυνο για το μέλλον της Χώρας.
Γι’ αυτό, το σημερινό πολιτικό προσωπικό της Χώρας, που, αντικειμενικά, είναι κατώτερο των κρίσιμων περιστάσεων, οφείλει να «ξεπεζέψει» από την «ραθυμία» και την «εμφαλοσκόπηση» και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ορθολογικά, πριν αυτό μετατραπεί σε «εθνική γάγγραινα».
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Πολιτικής Γραμματείας του «ΠΡΑΤΤΩ»
Site: https://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
