Οδεύουμε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ακροβατώντας σε ένα τεντωμένο σκοινί. Αυτό το παραδέχονται σχεδόν όλοι ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Κάποιοι όμως εφιστούν την προσοχή γιατί παρατηρούν ότι κάτω από το σκοινί δεν υπάρχει προστατευτικό δίχτυ και αντιλαμβάνονται ότι πιθανή πτώση θα αποβεί μοιραία. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν –ίσως και τους εαυτούς τους- ότι περίπτωση ατυχήματος και πτώσης δεν υφίσταται και μας προτρέπουν να κλείσουμε τα αυτιά στις φωνές των θεατών που μας παρατηρούν να ακροβατούμε κρατώντας την αναπνοή τους.
Η ελληνική ιστορία έχει αρκετά παραδείγματα ατυχημάτων τα οποία θα μπορούσαμε να αποφύγουμε, αλλά τελικά συνέβαιναν παρά το ότι κάποιοι απέκλειαν αυτό το ενδεχόμενο. Και βεβαίως είναι γνωστή η θεωρία περί ατυχημάτων τα οποία μπορούν να συμβούν και να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάλυση η οποία βασίζεται κυρίως στην αιτιότητα και όχι στο τυχαίο των πραγμάτων. Πολλές φορές στη ζωή έχουμε πάρει εξ αρχής την απόφαση για την κατάληξη και αναζητούμε ασυνείδητα ή συνειδητά τα σχήματα και τα ερωτήματα για να δικαιολογήσουμε τη διαδρομή. Έτσι στην αποθέωση του εσωτερικού μας κυνισμού έχουμε εκ των προτέρων λάβει τις αποφάσεις μας και τις εξυπηρετούμε. Στην ουσία αναζητούμε τις δικαιώσεις μιας κεντρικής ιδέας.
Αίσθηση μου είναι ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν πάρει τις δικές τους αποφάσεις. Έχουν καταλήξει ότι θα ήταν καλύτερο για τη χώρα να μη συνεχίσει να ακολουθεί την ευρωπαϊκή της πορεία και ότι μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα. Έχοντας μια καταγεγραμμένη αντιευρωπαϊκή πορεία σε βάθος χρόνου, κρίνουν ότι τώρα είναι η ώρα απαγκίστρωσης από τις υποχρεώσεις απέναντι στους εταίρους μας. Κάτι τέτοιο θα ήταν ξεκάθαρο και τίμιο αν παράλληλα αρνιόντουσαν και τα οφέλη της συμμετοχής μας ενώ βεβαίως εξηγούσαν και το πως θα καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας από εδώ και στο εξής.
Στην πορεία προς τις επερχόμενες εκλογές αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Πέρα από εύκολες καταγγελίες και τις ακόμα πιο εύκολες μεγάλες αλλά και ασαφείς υποσχέσεις, να εξηγήσουν και να περιγράψουν τα κόμματα το πως θα κυβερνήσουν σε περίπτωση που ο λαός τους εκλέξει. Να απαντήσουν δηλαδή πως το κράτος θα καλύπτει τις ανάγκες του (μισθοί, συντάξεις, κλπ), πως θα ξεπεραστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα η κρίση (ρεαλιστικά μέτρα ανάπτυξης και ενδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους), πως θα γίνει καλύτερη η λειτουργία του Δημοσίου προς όφελος των πολιτών (κανόνες για όλους, περιορισμός γραφειοκρατίας κλπ), πως το πολιτικό σύστημα θα επανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία (διαφάνεια, πάταξη μαύρου πολιτικού χρήματος κλπ) και τελικά πως φαντάζονται την Ελλάδα του αύριο. Την Ελλάδα δηλαδή που εκείνοι θέλουν να παραδώσουν στις επόμενες γενιές. Θα είναι μια χώρα περήφανη που θα διέπεται από λογική και κανόνες και δε θα ξανα-κινδυνεύσει με παρόμοια κρίση ή μια χώρα που βάζοντας τα προβλήματα της κάτω από το χαλί θα συντηρεί παθογένειες δεκαετιών; Θα είναι μια Ελλάδα αυτοδύναμη μέσα στην Ευρώπη ή μια Ελλάδα απομονωμένη και τελικά έρμαιο των όποιων θεωριών συνομωσίας; Θα είναι μια χώρα που θα αποτελεί αξιόπιστο συνομιλητή και θα μπορεί να διαπραγματεύεται με επιτυχία στα διεθνή φόρα ή μια χώρα που θα «πουλάει τσαμπουκά» για εσωτερική κατανάλωση;
Στις 17 Ιουνίου καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ τριών κυρίως επιλογών: Εκείνων που χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τα κυβερνητικά τους πεπραγμένα, αυτοπαρουσιάζονται σήμερα ως φιλοευρωπαιστές έχοντας στο μυαλό τους μόνο τα ενδεχόμενα εκλογικά οφέλη, ελπίζοντας ουσιαστικά σε επανάληψη της περιόδου 2004-2009, αυτών που φλερτάρουν με τη δραχμή και τα στελέχη τους φάσκουν και αντιφάσκουν από μέρα σε μέρα και του ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει ήδη προχωρήσει σε γενναία αυτοκριτική για τα λάθη του και έχει καταθέσει συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη έξοδο από την κρίση.
Προσωπικά πιστεύω ότι η σωτηρία και η επιβίωση της πατρίδας μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευρωπαϊκή της πορεία. Μέσω αυτής μπορούμε καταρχήν να επαναδιαπραγματευθούμε και να πετύχουμε καλύτερους όρους για την αποπληρωμή των δανείων μας, να συνεχίσει το κράτος τη λειτουργία του και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του απέναντι στους πολίτες και βεβαίως να αξιοποιήσουμε την επόμενη περίοδο έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε τα δομικά προβλήματα που έχει η χώρα μας για δεκαετίες.
*ο Γιώργος Οικονόμου είναι ψυχίατρος και στις εκλογές της 6ης Μαΐου εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στα Τρίκαλα
