Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ας ευχηθούμε στα παιδιά μας καλή φώτιση να έχουν, στους γονείς καλές υπομονές και στους διδασκάλους καλό κουράγιο. Καλό όμως είναι να δώσουμε και μερικές πρακτικές συμβουλές διότι συχνά όλοι μας πέφτουμε σε υπερβολές. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε στην αρχή της σχολικής χρονιάς είναι να υπερφορτώνουμε τα παιδιά μας με πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες με αποτέλεσμα να μην έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο να παίξουν. Παιδί σημαίνει παίζω.
Παιδί που δεν παίζει σίγουρα στο μέλλον θα παρουσιάσει πολλές ψυχικές ανωμαλίες. Ειδικά στην εφηβεία σίγουρα η επανάστασή του θα είναι υπερβολική σε σύγκριση με άλλα παιδιά που χόρτασαν το παιχνίδι σε μικρότερες ηλικίες.
Υπάρχουν και μερικά ερωτήματα που ο κάθε γονιός πρέπει να κάμει στον εαυτό του. Μήπως στέλνουμε το παιδί μας στο ποδόσφαιρο, το μπαλέτο, το κολυμβητήριο και δεν ξέρω εγώ που αλλού για να το ξεφορτωθούμε από τα πόδια μας ώστε να έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο για κανένα καφεδάκι παραπάνω; Μήπως δίνουμε προτεραιότητα στην καριέρα μας και όχι στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας;
Εάν δεν παίξουμε με τα παιδιά μας στην προσχολική ηλικία και το δημοτικό δεν υπάρχει πιθανότητα να γίνουμε φίλοι τους. Έτσι λοιπόν όταν αργότερα θα έχουν ένα πρόβλημα θα το εμπιστεύονται στους φίλους τους και όχι στους γονείς τους. Συχνά τα παιδιά μας την αγάπη που δεν παίρνουν από εμάς την βρίσκουν σε ανθρώπους στις διάφορες δραστηριότητές τους. Ας μην ξεχνούμε όμως πως δυστυχώς γύρω μας υπάρχουν και άνθρωποι που κατέχονται από διάφορα πάθη όπως η ομοφιλοφιλία ή η παιδεραστία.
Με σύνεση και πολύ σκέψη ας διαλέγουμε τον δάσκαλο των αγγλικών, του πιάνου, του χορευτικού που θα στείλουμε το παιδί μας. Ας μαζέψουμε πληροφορίες για την πνευματική του καλλιέργεια και ας επιλέξουμε τον καλύτερο για τα παιδιά μας. Πάντοτε να ρωτούμε πρώτα για τον χαρακτήρα του παιδιού μας και έπειτα για την προκοπή του στην γνώση. Ας μάθουμε στο παιδί μας με διακριτικές ερωτήσεις που θα του κάνουμε να μας εμπιστεύεται και να μας ενημερώνει για ότι περίεργο βλέπει να γίνεται στους χώρους που συχνάζει.
Εάν εμείς ζούμε με ορθόδοξα και σωστά κριτήρια τότε το παιδί μας θα αποχτήσει και αυτό ορθό τρόπο σκέψεως και από μόνο του θα απομακρύνεται από τους κινδύνους της σύγχρονης κοινωνίας. Αν π.χ. το παιδί βλέπει μανιωδώς ο πατέρας του να καπνίζει στο σπίτι, είναι δυνατόν και αυτό να μην υποκύψει κάποια στιγμή σ’ αυτό το πάθος; Εάν είμαστε εμείς στην ζωή μας σοβαροί τότε το ίδιο σοβαρό θα είναι και το παιδί μας.
Πολλοί γονείς με ρωτούν: το παιδί μου είναι στην πρώτη τάξη ή δευτέρα του δημοτικού σε ποιες δραστηριότητες να το στείλω; Εγώ απαντώ σε καμία. Ας πάρουμε την γυναίκα μας και τα παιδιά μας και ας πάμε όλοι μαζί για έναν καφέ, σε ένα γήπεδο για να παίξουμε, σε κάποιο παιδότοπο, κάπου να περπατήσουμε όλοι μαζί για να συζητήσουμε μεταξύ μας τα προβλήματά μας. Και αυτό ας γίνεται δύο και τρεις φορές την εβδομάδα. Τότε μόνον έχουμε ελπίδα να μας εμπιστεύονται τα παιδιά μας και τότε μόνον η οικογένεια θα παραμείνει ενωμένη στις δυσκολίες της ζωής.
Με αυτόν τον τρόπο ζωής θα γλιτώσουμε και χρήματα και κόπο. Δεν είναι ανάγκη όλη την ημέρα να τρέχουμε αριστερά και δεξιά. Ας κάτσουμε και λίγο στο σπίτι όλη η οικογένεια μαζί. Εάν τα παιδιά μας δεν βρουν την μητέρα και τον πατέρα στο σπίτι για να ασχοληθεί μαζί τους τότε θα ψάξουν να βρουν «γονείς» κάπου αλλού. Καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλους.
Του Πρωτ. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, θεολόγου-μουσικού
