Από την πρώτη συνεδρίαση για τη συγκρότηση του Δ.Σ. η πρόταση των εκλεγμένων εκπαιδευτικών της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ (το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ στους καθηγητές), συνεπείς στην πάγια θέση μας, ήταν η συγκρότηση αντιπροσωπευτικού –αναλογικού προεδρείου. Δηλαδή η κάθε παράταξη να αναλάβει τη θέση που της αναλογεί στο προεδρείο με βάση τη δύναμή της. Συγκεκριμένα η πρώτη δύναμη (ΔΑΚΕ) τη θέση του προέδρου, η δεύτερη (Πρωτοβουλία) του Αντιπροέδρου ,η τρίτη (ΠΑΜΕ) του γραμματέα κ.ο.κ. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκφράζεται η βούληση των συναδέλφων από τα αποτελέσματα της εκλογικής διαδικασίας, ενώ είναι δυνατό να λειτουργήσει το Δ.Σ.
Η Πρωτοβουλία (δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ) αρνήθηκε να αναλάβει τη θέση που της αναλογούσε στο προεδρείο προτείνοντας αποπροσανατολιστικά τη συγκρότηση «αριστερού ,αντιμνημονιακού , αντικυβερνητικού και αγωνιστικού προεδρείου», καταγγέλλοντας το ΠΑΜΕ ότι «πήρε μέρος στο αναλογικό αλισβερίσι για το προεδρείο της ΕΛΜΕΤ».
Εκτιμάμε ως ΠΑΜΕ ότι η δική τους πρόταση ήταν αλισβερίσι και όχι η πάγια θέση μας για το αναλογικό –αντιπροσωπευτικό προεδρείο. Η Πρωτοβουλία στην ουσία ζήτησε τη συγκρότηση προγραμματικού προεδρείου που αποτελεί μετεκλογικά παζάρια στις πλάτες των εκπαιδευτικών.
Αλλά με την πρόταση για «αριστερό» προεδρείο προκύπτουν κάποια ερωτήματα:
Τι πάει να πει ΕΛΜΕΤ με «αριστερό» προεδρείο; Τι περιεχόμενο έχει αυτός ο όρος; Σημαίνει μήπως την ανάγκη να δυναμώσει ο ταξικός προσανατολισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, να στρέψει τα βέλη ενάντια στην στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου για την εκπαίδευση; Μα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,είναι υπέρ της ύπαρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Παιδείας, είναι υπέρ μιας «άλλης, καλής αξιολόγησης» στην εκπαίδευση, που τάχα δεν θα οδηγεί σε απολύσεις και μισθολογική καθήλωση(βλ.8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ) ! Έχει στηρίξει διαχρονικά όλες τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης (όπως τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τη διαφοροποίηση του σχολικού προγράμματος, την ευέλικτη ζώνη κλπ…)με τα στελέχη της να πρωτοστατούν στην υλοποίησή τους.
Στην «αριστερή ΕΛΜΕΤ » έχουν δικαίωμα να γράφονται μόνο όσοι νιώθουν «αριστεροί»; Κι οι άλλοι τι θα κάνουν; Θα μείνουν ασυνδικάλιστοι ή θα φτιάξουν μια «δεξιά ΕΛΜΕ»; Υπάρχουν «αριστερά συνδικάτα»; Δηλαδή, προϋπόθεση για να μπει κάποιος στο σωματείο είναι η πολιτική του τοποθέτηση; Αυτό δεν είναι σεχταρισμός και διάσπαση; Αυτά τα σωματεία ονειρεύονται οι του ΣΥΡΙΖΑ, που να μπαίνουν συγκεκριμένοι και να είναι απολύτως ελεγχόμενα απ’ αυτούς και τους «συν αυτώ»;
Μπορεί στ’ αλήθεια κάποιος να τους εμπιστευτεί; Σήμερα λένε αυτό, αύριο το άλλο. Απλά είναι αφερέγγυοι. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που μέχρι πρότινος στήριζε τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ; Αυτοί δεν είναι που σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια και συγκροτούν κοινά προεδρεία με ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, με μέτωπο απέναντι στο ΠΑΜΕ και την ταξική γραμμή πάλης ( π.χ. Ομοσπονδίες Τροφίμων και Ποτών, Φαρμάκου, ΠΟΘΑ, τα Εργατικά Κέντρα Καρδίτσας, Δράμας, Ναυπάκτου, Ελευσίνας, Λασιθίου κ.α.); Τώρα που διεκδικούν την κυβερνητική διαχείριση τούς έπιασε η φούρια και ανακάλυψαν το αριστερό προεδρείο; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που χρόνια κατηγορεί το ΠΑΜΕ ως «διασπαστικό», επειδή έχει κηρύξει πόλεμο στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό; Τώρα τι τους έπιασε ξαφνικά;
Είναι φανερό ότι η φούρια της Πρωτοβουλίας να φτιάξει ένα αριστερό προεδρείο στην ΕΛΜΕΤ δεν έχει να κάνει με την ανάγκη να ενισχυθεί ο ταξικός προσανατολισμός των συνδικάτων, αλλά με τις ανάγκες της συγκεκριμένης παράταξης για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα είναι «του χεριού της». Και γιατί η ενότητα στο κίνημα είναι υπόθεση μόνο των αριστερών και όχι όλων των εργαζομένων; Και γιατί η ενότητα θα πρέπει να γίνει με όρους κόμματος (Αριστερά) και όχι με όρους τάξης (ταξική ενότητα);Η πρόταση αυτή περιορίζει την ενότητα σε ένα τμήμα των εργαζομένων, υπονομεύει την ενότητα όλων των εργαζομένων, την ταξική ενότητα. Στην πραγματικότητα δεν είναι πρόταση ενότητας των εργαζομένων, αλλά πρόταση διαίρεσης των εργαζομένων και από αυτή την άποψη είναι επικίνδυνη για το κίνημα.
Μ΄ αυτούς θα πάμε που η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (οι δικές τους δυνάμεις) έστειλε επιστολή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και. στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ζητά «να σταματήσει η πολιτική των μνημονίων που διαλύει το δημόσιο σχολείο και όλα τα δημόσια κοινωνικά αγαθά στη χώρα μας και εξαθλιώνει οικονομικά και εργασιακά όλους τους εργαζόμενους, αφήνοντας βεβαίως στο απυρόβλητο αυτούς που κατέχουν τον πλούτο»; Απευθύνεται, δηλαδή, η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ σε εκείνους που εγκρίνουν την πολιτική αυτή, που εκπροσωπούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά συντριπτική πλειοψηφία τα κόμματα που σε όλη την Ευρώπη εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές, όπως λιτότητα, διάλυση εργασιακών σχέσεων, οικοδόμηση ενός ακόμα πιο ταξικού σχολείου, και τους ζητά να την αλλάξουν! Ποιοι να αλλάξουν ; το κεφάλαιο και τα μονοπώλια; Μα είναι δυνατόν να τρέφουν αυταπάτες ότι ο καπιταλισμός φτιασιδώνεται; Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ. Αυτή ευθύνεται για τα μνημόνια. Η καλλιέργεια προσδοκιών για «σωτηρία» από τους αστικούς θεσμούς αποτελεί στοιχείο της προπαγάνδας αποπροσανατολισμού του λαού, υποταγής του στον «ευρωμονόδρομο» και υπονόμευσης του κινήματος που καλείται να παλέψει με όπλα την οργάνωση, τον ταξικό προσανατολισμό, τον επίμονο αγώνα για όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι να περιμένει λύσεις …δι’ αλληλογραφίας .Αυτός ο προσανατολισμός ,αυτή η γραμμή πάλης είναι που αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα. Συνεπώς η ενότητα όλων των λεγόμενων κατά την Πρωτοβουλία αντιμνημονιακών δυνάμεων ,αντιμνημονιακού προεδρείου (συμπεριλαμβανομένης και της ΠΕΚ, πρώην ΠΑΣΚ) είναι παγίδα, είναι μια θολή, αταξική γραμμή συσπείρωσης ,που μόνο πίσω μπορεί να πάει το κίνημα.
Είναι άλλο πράγμα να παλεύεις να δυναμώσει ο ταξικός προσανατολισμός του κινήματος, η μαζικοποίηση και η δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, με την ουσιαστική συμμετοχή των μελών τους, ο πόλεμος με την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και την εργοδοσία κι άλλο πράγμα να παλεύεις να καπελώσεις το κίνημα για να το θέσεις στην υπηρεσία της κυβερνητικής διαχείρισης (τα συνδικάτα της αριστεράς στην υπηρεσία της κυβέρνησης της αριστεράς)!
Από αυτή την σκοπιά, είναι επικίνδυνοι! Οι εκπαιδευτικοί να μην εμπιστευτούν ούτε τον σημερινό, ούτε τον αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό!
Συναδέλφισσα, συνάδελφε, ΠΑΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22-1-2014 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ στις 6 Μ.Μ.
· Με μαζικούς όρους, με αποφάσεις των ΕΛΜΕ και των ΣΥΛΛΟΓΩΝ, όλοι μαζί, να μην επιτρέψουμε σε κανέναν αξιολογητή να μπει στην τάξη.
· Αύξηση δαπανών για την Παιδεία. Να δοθούν για δωρεάν γεύμα στους μαθητές τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που θα ξοδευτούν για την εφαρμογή της αξιολόγησης.
· Έξω οι αξιολογητές από τα συνδικάτα και τα σωματεία.
· Διαγραφή από τις ΕΛΜΕ και τους ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ των Περιφερειακών Διευθυντών, των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Σχολικών Συμβούλων.
Δώσε δύναμη στη δύναμή σου, μαζικοποίησε το σωματείο σου, στήριξε τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
