Πολλές φορές ο λαός μας λέει: αν το 1821 υπήρχαν τα δελτία ειδήσεων δεν θα είχε γίνει η επανάσταση! Αλλά η επανάσταση που τώρα δοξάζουμε σε παρελάσεις και λόγους της “πεντάρας” από τους αστούς πολιτικούς και τους κάθε λογής επίσημους, έγινε ακριβώς γιατί ο λαός δεν άκουσε τους «προγόνους τους» επίσημους και πολιτικούς, ανώτερο κλήρο και κοτζαμπάσηδες.
Έγινε όχι μαζί τους, αλλά εναντίον τους.
Όπως και τώρα, έτσι και τότε όλοι αυτοί καλούσαν στην υποταγή.
«Που πάμε να τα βάλουμε με μια αυτοκρατορία, θα έχουμε συνέπειες, θα καταστραφούμε, είναι άκαιρη η
επανάσταση»…
Γιατί πάντα πίσω από την συναλλαγή και την υποταγή στην κάθε αυτοκρατορία δεν κρύβονται παρά τα ταξικά συμφέροντα αυτών που κερδίζουν γη, χρήμα και εξουσία πάνω στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των λαών.
Όμως και τότε βρέθηκαν οι «κλέφτες» και «οι αρματωλοί» να σηκώσουν το λάβαρο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Λάβαρο που πέρασε στους κατατρεγμένους της εθνικής αντίστασης που έδωσαν την ζωή τους στις πόλεις και τα βουνά πολεμώντας την άλλη αυτοκρατορία, τον φασιστικό Άξονα. Και έφτασε μέχρι «τα παιδιά που τα έλεγαν αλήτες» του Πολυτεχνείου που βρήκαν απέναντί τους την χούντα και τους προστάτες της , την τελευταία «αυτοκρατορία», των ΗΠΑ.
Σήμερα τα επιχειρήματα μπορεί να είναι πιο εκλεπτυσμένα αλλά παραμένουν τραγικά ίδια.
Πιο ίδιες ακόμα είναι οι δυνάμεις μέσα στην ίδια μας την χώρα που στηρίζουν και στηρίζονται με λύσσα στην επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό. Τραπεζίτες και βιομήχανοι, «επενδυτές» και τοκογλύφοι, πουλημένοι και ελεγχόμενοι από το χρήμα αστοί πολιτικοί, σε ένα κυριολεκτικά «μαύρο μέτωπο» με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Αυτή είναι η «ιερά συμμαχία» του σήμερα. Το ίδιο στυγνή και δολοφονική όπως όλες.
Καμία λύση μην περιμένουμε από τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, της πλήρης υποταγής στους ευρωμονόδρομους και της δουλικής πρόσδεσης στο άρμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα διάψευσης ελπίδας λαϊκών προσδοκιών και πιο τρανταχτή απόδειξη πως το σύνθημα «ούτε ρήξη- ούτε υποταγή» αποτέλεσε μια μεγάλη «φούσκα», που μόνο μια διέξοδο τελικά έχει: ή την ρήξη ή την υποταγή!
Ούτε καμία λύση θα βρεθεί από συμμαχίες στις «κορυφές», από τον κοινοβουλευτικό δρόμο, από συμμαχίες με δυνάμεις του συστήματος, με «εθνικά μέτωπα σωτηρίας», με «αντιμνημονιακά πατριωτικά μέτωπα» και «παραγωγική ανασυγκρότηση» που αφήνουν έξω την μάχη ενάντια στους Προβόπουλους και τους Σάλλες, τους Λάτσηδες και τους Μαρινάκηδες, όλους αυτούς δηλαδή μέσα στην ίδια μας την χώρα που στηρίζουν τα μνημόνια και την τρόικα, τους φονιάδες και τους κλέφτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, γιατί εξυπηρετούν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Για φτηνούς εργάτες, για λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, για όλο και πιο πολλά κέρδη.
Μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός, οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες μπορούν να τινάξουν πάνω από την πλάτη
μας και την σημερινή «ιερά συμμαχία».
Μπορούν να αποτρέψουν τον πόλεμο, να τσακίσουν τους εθνικισμούς, τον ρατσισμό και τον φασισμό, ορθώνοντας ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό, διεθνιστικό, αντιφασιστικό, αντιεθνικιστικό, αντιρατσιστικό, αντικυβερνητικό, αντί-ΕΕ, εργατικό και κοινωνικό μέτωπο!
Με ένα κίνημα που να αντιστρατεύεται τις αστικές τάξεις στις ίδιες μας τις χώρες, ένα κίνημα που να συμβάλλει στην ειρήνη και τη φιλία των λαών, που δε θα πολεμήσει κάτω από τις σημαίες των αστικών τάξεων για ΑΟΖ και πετρέλαια, αλλά θα δώσει κοινές μάχες για το τσάκισμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του ιμπεριαλισμού.
Μόνο εμείς με τους αγώνες μας μπορούμε να καταργήσουμε τον εφιάλτη των μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, να διαγράψουμε το χρέος, να φύγουμε από το ευρώ και την ΕΕ, να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις με τον δικό μας εργατικό και λαϊκό έλεγχο, να επιβάλλουμε μέτρα εδώ και τώρα βελτίωσης της ζωής του λαού.
Να πετάξουμε στα σκουπίδια τον αστικό πολιτικό κόσμο φτιάχνοντας τα δικά μας όργανα αγώνα και εξουσίας.
Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Άλλοτε από τον άμβωνα και άλλοτε από τις οθόνες της τηλεόρασης πάντα μας καλούν στον υποταγή και στον φόβο. Αλλά ο μόνος πραγματικός φόβος είναι η συνέχιση αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Είναι ο φόβος του πολέμου που ετοιμάζουν και το τάισμα των κανονιών τους με το “κρέας” των φτωχόπαιδων των λαών για τα συμφέροντα και τα κέρδη τους, ο φόβος της φτώχειας, του ξεριζώματος λαών και της προσφυγιάς, της στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της νεολαίας.
Οι λαοί μπορούν..να τι μας δείχνει η ιστορία..
Μόνο που… «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»…
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
