«Ανάγκη άμεσης ουσιαστικής κοινωνικής παρέμβασης».
Η απεγνωσμένη έκκληση της διευθύντριας του Δ.Σ. Γόμφων, κ. Αικ. Νικολαΐδου, σχετικά με την ύπαρξη σοβαρά υποσιτισμένων μαθητών σε αρκετά σχολεία και νηπιαγωγεία των Τρικάλων, επιβεβαιώνει δυστυχώς τις πιο μαύρες προβλέψεις για τις συνέπειες της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας και αποδεικνύει το μέγεθος του συντελούμενου από τις επάλληλες μνημονιακές κυβερνήσεις εγκλήματος εις βάρος του ελληνικού λαού. Όπως σωστά επισημαίνει η συμπολίτισσά μας και βιώνουν με επώδυνο τρόπο ακόμα και τα μικρά παιδιά, «οι κυβερνώντες μας βλέπουν ως αριθμούς. Ως πηγή εσόδων μονάχα. Η αξιοπρέπεια , η δικαιοσύνη, η ισότητα, είναι ανύπαρκτες στο μυαλό και στις πράξεις τους».
Η κατάσταση που βιώνουν όλο και περισσότερες οικογένειες, αποδεικνύει ότι υπάρχει μια πραγματική Θεσσαλία, παράλληλα προς τις «ειδυλλιακές» εικόνες που περιγράφουν στις δηλώσεις και στις συνεντεύξεις τους οι τοπικοί άρχοντες. Δίπλα στο «περιβόλι της Ευρώπης», όπως πρόσφατα χαρακτήρισε την περιοχή μας ο Περιφερειάρχης, κ. Αγοραστός, υπάρχει η Θεσσαλία των πεινασμένων παιδιών και νηπίων, των οικογενειών που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο, των ανθρώπων που έχουν βρεθεί στο περιθώριο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής και πασχίζουν ολομόναχοι να επιβιώσουν, κάτω από το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η δραματική εικόνα που περιγράφει η τρικαλινή εκπαιδευτικός επιβεβαιώνει ωστόσο κάτι ακόμα, το οποίο ως «Θεσσαλία της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας», είχαμε ήδη από την ίδρυσή μας επιχειρήσει να σηματοδοτήσουμε με κάθε τρόπο : Την ανάγκη να δημιουργηθεί, με ευθύνη της Αυτοδιοίκησης και συνεργασία όλων των φορέων, των συλλογικοτήτων και των πολιτών, ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης, για να μπορέσει να σταθεί όρθια η θεσσαλική κοινωνία. Μάλιστα, πριν από περίπου 6 μήνες καταθέσαμε μία ολοκληρωμένη πρόταση, προκειμένου να ενταχθούν οι δράσεις αλληλεγγύης κατά προτεραιότητα στο πρόγραμμα της Περιφέρειας Θεσσαλίας, αντί των ευκαιριακών και εν πολλοίς αναποτελεσματικών παρεμβάσεων. Ωστόσο, κρίνοντας από την πλήρη αδιαφορία που επέδειξε η περιφερειακή αρχή, προφανώς τότε είχαμε θεωρηθεί «υπερβολικοί» και «κινδυνολόγοι».
Σήμερα, δυστυχώς, τα πιεστικά προβλήματα της κοινωνίας μας, οι εικόνες ντροπής των υποσιτισμένων παιδιών στα Τρίκαλα – και ποιος ξέρει σε πόσα άλλα σχολεία της Θεσσαλίας – μπορεί να μας δικαιώνουν, ωστόσο δεν μας επιτρέπουν να «θριαμβολογήσουμε» γι’ αυτό. Αντίθετα, ενώνουμε και εμείς τη φωνή μας, με όση δύναμη έχει, με την κραυγή αγωνίας που εκπέμπεται καθημερινά από τους πολίτες. Ζητάμε, επαναφέροντας την πρότασή μας, την άμεση διεξαγωγή έκτακτου περιφερειακού συμβουλίου, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων, αλλά και εκπροσώπων των ήδη υφιστάμενων σε όλη τη Θεσσαλία δομών και πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, προκειμένου να καταρτιστεί τάχιστα ένα σχέδιο ουσιαστικής κοινωνικής παρέμβασης και στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς, για την ανακούφιση των πιο αδύναμων και των πιο εκτεθειμένων στις συνέπειες της κρίσης συμπολιτών μας.
Το σύνθημα «κανείς μόνος του στην κρίση», με το οποίο από την πρώτη στιγμή πολιτευτήκαμε ως «Θεσσαλία της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας», παραμένει επίκαιρο και πρέπει να τεθεί πρώτο στην ιεραρχία των συλλογικών μας στόχων.
