Το τελευταίο διάστημα έντονες αντιδράσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις προκάλεσαν στους κατοίκους των χωριών Ζάρκου και Κεραμιδίου ,αλλά και ευρύτερα στο δήμο Φαρκαδόνας, τα σχέδια του υπουργείου παιδείας για συγχωνεύσεις του γυμνασίου του Ζάρκου και του δημοτικού του Κεραμιδίου με τα αντίστοιχα σχολεία της Φαρκαδόνας. Τα σχέδια αυτά του υπουργείου ,αν και για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και παρατάξεις στο δημοτικό συμβούλιο ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία(!!) – όπως οι ίδιοι διακυρήτουν – για την Λαϊκή Συσπείρωση ήταν ήδη γνωστά και αποτέλεσαν και αποτελούν πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διαπάλης. Όταν κατά την προεκλογική περίοδο τα γυαλιστερά προγράμματα των άλλων παρατάξεων υπόσχονταν μέρες ευημερίας, ανάπτυξης, μεγάλων έργων και οι υποψήφιοί τους δήμαρχοι παρουσίαζαν στο λαό ως μόνη λύση την μεταρρύθμιση του Καλλικράτη ,ζητώντας φυσικά και την ψήφο του γι’ αυτό, οι δυνάμεις της Λαϊκής Συσπείρωσης ήμασταν οι μόνοι που μιλήσαμε για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα ‘χει στο λαό η αντιδραστική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη. Αναδείξαμε και συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε τις αιτίες , το σκοπό και τις εφαρμογές της μεταρρύθμισης σε κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων , μεταξύ αυτών και της παιδείας.
Πως αποσκοπούν λοιπόν οι σχεδιασμοί για συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων (ο όρος χρησιμοποιείται για κάλυψη του πραγματικού όρου «κλείσιμο σχολείων») και ποιες είναι οι συνέπειές τους; Τα σχέδια αυτά του υπουργείου εντάσσονται στην στρατηγική της κυβέρνησης για την παιδεία, για την οικοδόμηση του νέου σχολείου της αγοράς. Στο ζήτημα του μεγέθους του σχολείου η κυβέρνηση βρίσκει την ευκαιρία, και εν μέσω αλλά και στο όνομα της οικονομικής κρίσης, προχωρά στο σχεδιασμό του κεντρικού και αναγκαίου εργαλείου για την επιτάχυνση των αλλαγών στην εκπαίδευση, όπως αυτή συνοψίζεται στη στρατηγική του «νέου σχολείου».
Τα σχέδια αυτά φυσικά και στοχεύουν σε μείωση δαπανών και θα εκφραστούν σε, λιγότερες κτηριακές εγκαταστάσεις, υποδομές αλλά και θέσεις εκπαιδευτικών. Εξοικονόμηση οικονομικών πόρων από την οποία τίποτε δεν έχει να περιμένει ο λαός ,γιατί , όπως άλλωστε ως τώρα πολλάκις έχει γίνει, πρόθυμα θα δοθούν στο κεφάλαιο. Π.χ. τα πακέτα ενίσχυσης των τραπεζών, οι επιδοτήσεις σε μεγαλοβιομήχανους, κ.α από δικά μας χρήματα δεν ήταν και από ανάλογες «εξοικονομήσεις πόρων» ή «μειώσεις δαπανών» δεν προήλθαν? Κυρίως όμως αποτελούν καλά μελετημένα βήματα που θα οδηγήσουν στην αποφυγή δυσλειτουργιών και στην επιτάχυνση των ενεργειών που θα προσαρμόσουν το αστικό σχολείο στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση. Και για αυτό άλλωστε δεν το υπουργείο προχωρά μόνο σε συγχωνεύσεις μικρών σε αριθμό μαθητών επαρχιακών σχολείων αλλά και σε ήδη μεγάλων σχολείων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α.
Εξάλλου το υπουργείο προβάλλει και τους παιδαγωγικούς λόγους του εγχειρήματος, αποκαλύπτοντας έτσι και το κεντρική σημείο της στόχευσής του. Το «πολυδύναμο, σύγχρονο σχολείο», το ολοήμερο σχολείο μπορεί να βρει εφαρμογή μόνο σε μεγάλα σχολεία και δεν αποτελεί ζήτημα «κοινωνικής πολιτικής» ούτε απλώς χώρος συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού μαθητών. Αποτελεί την θεμελίωση του σχολείου που δεν παρέχει εκπαίδευση αλλά δεξιότητες. Του πρόσφορου εδάφους για την επέλαση των χορηγών ,αφού το κάθε σχολείο θα κληθεί να βρει χρήματα για την κάλυψη των οικονομικών του αναγκών. Για την πρόσληψη και πληρωμή του εκπαιδευτικού προσωπικού, την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών, την συντήρηση ή δημιουργία των απαραίτητων κτηριακών εγκαταστάσεων, κ.α. Η ήδη ισχνή κρατική επιχορήγηση γίνεται ακόμα μικρότερη. Οι ίδιοι οι γονείς θα αναγκαστούν να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και όταν οι δυνατότητές τους εξαντληθούν ή όπου είναι ήδη εξαντλημένες και δε θα μπορούν να συνεισφέρουν οικονομικά για την κάλυψη των αναγκών ανοίγει ο δρόμος για την είσοδο των εταιρειών-χορηγών στην εκπαίδευση. Αλλά και για τις εταιρείες ,η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού μαθητών σε ένα σχολείο αποτελεί μια πολύ καλή πελατεία, για παράδειγμα διαφήμιση των προϊόντων, διαμόρφωση αντιλήψεων και συνείδησης αποδοχής και υποταγής στους νόμους της αγοράς και του κεφαλαίου, κ.α. .
Οι εταιρείες αυτές επίσης αποκτούν και το δικαίωμα να θέτουν όρους και να ζητούν ανταλλάγματα από το σχολείο. Για τον λόγο αυτό το υπουργείο παιδείας δίνει την δυνατότητα στο κάθε σχολείο να διαφοροποιεί το αναλυτικό του πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από σχολείο σε σχολείο. Τα βασικά μαθήματα θα επιλέγονται και θα διδάσκονται με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ή/και των εταιρειών-χορηγών. Επομένως θα βαθύνει η ήδη ταξική διαφοροποίηση. Μέχρι σήμερα όλοι οι μαθητές της χώρας, στα πλαίσια πάντα της αστικής εκπαίδευσης και του καπιταλιστικού συστήματος, διδάσκονταν τα ίδια μαθήματα, πηγαίνοντας να διαγωνιστούν, τουλάχιστον θεωρητικά, έχοντας τις ίδιες γνώσεις. Αυτό τώρα ανατρέπεται δημιουργώντας σχολεία δύο ή τριών ταχυτήτων και ανάλογα και τους μαθητές που φοιτούν σ’ αυτά. Μία ακόμη συνέπεια των παραπάνω θα είναι η αύξηση της σχολικής διαρροής. Τα όσα παρατέθηκαν εδραιώνονται με το πέρασμα των σχολικών μονάδων στην ευθύνη των καλλικρατικών δήμων. Τα σχέδια αυτά, μαζί με τον “Καλλικράτη”, οδηγούν σε σχολεία που προοπτικά θα “ανήκουν” στους δήμους και στις επιχειρήσεις, δηλαδή κατηγοριοποιημένα σχολεία των πλούσιων και των φτωχών δήμων που και τα δύο θα “κυνηγούν” χορηγούς για την οικονομική τους επιβίωση, ενώ οι γονείς θα καλούνται να πληρώνουν ακόμα περισσότερα για το “καλό του σχολείου”.
Ένα ακόμη κομβικό σημείο στις εξαγγελθείσες στρατηγικές της κυβέρνησης που καταδεικνύει και την ανάγκη σύνδεσης του μεγέθους του σχολείου με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου αποτελεί η Διά Βίου Μάθηση, η οποία έχει δοθεί μέσω του Καλλικράτη απευθείας στην ευθύνη των δήμων. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως η Δια Βίου Μάθηση δεν αφορά την ευχαρίστηση που προσφέρει η εκμάθηση πραγμάτων, ούτε την ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Έχει να κάνει με την παροχή κατάρτισης στην οποία εμπλέκονται επιχειρήσεις. Το πτυχίο ή το δίπλωμα παύει να ορίζει τον κάτοχό του επιστήμονα ή τεχνίτη. Η πλειοψηφία των θέσεων εργασίας που έχει ανάγκη η «αγορά», δηλαδή οι εργοδότες, συνδέεται με μια τεχνική και επαγγελματική κατάρτιση, η οποία θα πρέπει διαρκώς να ανανεώνεται. Γι αυτό και οι όροι «κατάρτιση» και «μάθηση» επιλέγονται γιατί ακριβώς υποδηλώνουν την πρόσκαιρη γνώση που απαξιώνεται γρήγορα. Αυτό που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας είναι η δημιουργία μεγάλης μάζας φθηνού, ευέλικτου και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού, το οποίο βέβαια δεν χρειάζεται την ολοκληρωμένη μόρφωση!! Η «αγορά εργασίας» ορίζεται από τους κεφαλαιοκράτες και ανάλογα με το κέρδος τους, τους ανταγωνισμούς τους, τις συμπράξεις και τις ζημιές τους θα ζητάνε ενίσχυση συγκεκριμένων κάθε φορά κλάδων τεχνολογίας. Και οι αλλαγές αυτές, σε επιχείρηση, κλάδο ή μονοπώλιο, προϋποθέτουν την ύπαρξη «έτοιμου» και εύκολα επανακαταρτίσιμου εργατικού δυναμικού. Ενός εργατικού δυναμικού που θα τρέχει ασθμαίνοντας να αγοράζει ακριβά (όποιος φυσικά μπορεί!!) πιστοποιήσεις και σεμινάρια που θα πουλάνε ιδιώτες που θα δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό. Η «συλλογή» πιστοποιήσεων πρέπει να είναι συνεχής και θα διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο. Επομένως αυτή η «ατομική εκπαιδευτική διαδρομή» θα έχει ως λογική συνέπεια και την γενίκευση των ατομικών συλλογικών συμβάσεων. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία πως η Διά Βίου Μάθηση το μόνο που εξυπηρετεί είναι τα ευκαιριακά συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών. Τα όσα αναφέραμε έχουν δρομολογηθεί παλαιότερα καθώς στο κείμενο της ΕΕ για την πρόοδο που έχει γίνει σε σχέση με τους στόχους της Λισαβόνας στην εκπαίδευση, τονίζεται: «Η ιδέα του σχολείου ως πολυδύναμου κέντρου μάθησης είναι κεντρική στην μετατροπή της δια βίου μάθησης σε πραγματικότητα».
Επίσης θα πρέπει αν επισημάνουμε πως το νέο, πολυδύναμο σχολείο αποτελεί χώρο όπου θα εδραιωθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας του προσωπικού του, κύρια των εκπαιδευτικών. Αυτοί θα προσλαμβάνονται με γνώμονα την κατάρτισή τους, τα μαθήματα που θα διδάσκονται στο σχολείο, το διάστημα για το οποίο θα διδάσκονται, την υποταγή του εκπαιδευτικού στις αντιδραστικές στρατηγικές που θα χαρακτηρίζουν την εκπαίδευση. Τα σχολεία θα αποτελούνται από εκπαιδευτικούς που θα τρέχουν κάθιδροι από σχολείο σε σχολείο για να μαζεύουν ώρες διδασκαλίας, θα προσπαθούν να παράγουν ότι το υπουργείο παιδείας κάθε φορά θα ονομάζει καινοτόμες δράσεις στην εκπαίδευση, θα αποδεικνύουν προσόντα και θα εργάζονται τρομοκρατημένοι μήπως τον επόμενο Σεπτέμβρη το σχολείο μη μπορώντας να ανταποκριθεί στα λειτουργικά του έξοδα προβεί σε ακόμα μεγαλύτερες συμπτύξεις τμημάτων και μείωση των παρεχόμενων μαθημάτων. Και βέβαια ούτε λόγος για διεκδικήσεις και αντίδραση στα τεκταινόμενα στο χώρο της εκπαίδευσης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε πως για οικονομία χώρου δεν αναφερόμαστε στην μεταφορά των μαθητών των υπό κλείσιμο σχολείων σε σχολεία που δεν είναι σίγουρο πως διαθέτουν την κτηριακή και όποια άλλη απαιτούμενη υποδομή για την ένταξή τους, την προκαλούμενη από την πολύ πρωινή έγερση και μετακίνηση φυσική και ψυχολογική κόπωση των μαθητών (πολλές φορές παιδιά 6 και 7 χρονών), την επικινδυνότητα από την έκθεση των μαθητών στο δρόμο κατά την καθημερινή μετακίνηση, την οικονομική επιβάρυνση των γονέων για τις μετακινήσεις των παιδιών τους, την εκπαιδευτική και πολιτισμική φτώχεια των μικρών ή μεγαλύτερων χωριών συνέπεια του κλεισίματος των σχολείων τους.
Την αντίθεσή της στις συγχωνεύσεις των σχολείων , μαζί με όλους αυτούς τους προαναφερθέντες λόγους ,η Λαϊκή Συσπείρωση την παρουσίασε στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Φαρκαδόνας στις 18 Φλεβάρη μπροστά σε δεκάδες μαθητές και γονείς του δήμου μας, ιδίως από το Ζάρκο. Ταυτόχρονα καταθέσαμε ανάλογο κείμενο-ψήφισμα, το οποίο δημοσιεύσαμε και στον τύπο, ώστε να υιοθετηθεί από το δημοτικό συμβούλιο ως απόφαση δέσμευσης και αγώνα. Οι υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου αρνήθηκαν την ψήφιση τις πρότασης της Λαϊκής Συσπείρωσης. Αντίθετα υποστήριξαν ένα άλλο ψήφισμα που κατατέθηκε στη συνέχεια από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου. Όμως ψευδώς δημοσιεύτηκε στο τύπο -με ευθύνη της δημοτικής αρχής – ότι το ψήφισμα που κατέθεσε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ψηφίστηκε ομόφωνα .Η Λαϊκή Συσπείρωση ποτέ δεν το υπερψήφισε. Η Λαϊκή Συσπείρωση είχε δική της πρόταση που όπως είπαμε την είχε καταθέσει εξαρχής. Σε καμιά περίπτωση η Λαϊκή Συσπείρωση δε θα μπορούσε να δεχτεί κείμενο πολιτικά και αγωνιστικά αδιάφορο και ανώδυνο για τους υπευθύνους , που αφήνει στο απυρόβλητο τόσο αυτούς που εκφράζουν και εφαρμόζουν τις αντιδραστικές πολιτικές και αναδιαρθρώσεις, όσο και αυτές τις ίδιες τις πολιτικές, όπως ήταν αυτό της πλεοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου. Δεν μπορούμε να υπογράψουμε ψήφισμα στο οποίο δεν θα αναφέρονται οι στρατηγικές της κυβέρνησης που προκαλούν το κλείσιμο των σχολικών μονάδων καθώς και οι συνέπειες της ενέργειας αυτής . Δεν μπορεί η Λαϊκή Συσπείρωση να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό της. Η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου όμως κρύβεται πίσω από ένα ανώδυνο ψήφισμα γιατί καλύπτει έτσι και τις δικές της ευθύνες. Τις ευθύνες που έχει για την υπεράσπιση του Καλλικράτη, με τον οποίο εφαρμόζονται τώρα οι συγχωνεύσεις και αύριο θα ξεδιπλωθούν οι πολιτικές που ήδη αναλύσαμε. Τις ευθύνες που έχει, γιατί στην ουσία συμφωνεί με την κυρίαρχη πολιτική που προωθούν κυβέρνηση και ΝΔ , μιας και οι δημοτικοί σύμβουλοι των άλλων παρατάξεων στελέχη, μέλη ή υπερασπιστές αυτών των κομμάτων είναι.
Ακόμα πιο επικίνδυνα οι άλλες παρατάξεις του δ.σ. έχουν και άλλα στο μυαλό τους. Θέλουν να καλμάρουν και να ησυχάσουν τις κινητοποιήσεις , γι’ αυτό στο ψήφισμά τους ορίζουν ως επιτροπή αγώνα τους επικεφαλής των παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο! Δεν έχουν διάθεση να κινητοποιήσουν αγωνιστικά το λαό της περιοχής , αφού στην ουσία τον παραμερίζουν. Γιατί αφήνουν απ΄ έξω τους τοπικούς φορείς, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, συλλόγους εκπαιδευτικών, αγροτικούς συλλόγους, συλλόγους επαγγελματοβιοτεχνών κ.α ,που η Λαϊκή Συσπείρωση πρότεινε να έχουν κυρίαρχο ρόλο στον αγώνα αυτό?
Καλούμε το λαό της περιοχής μας να πάρει την υπόθεση του αγώνα στα χέρια του ,να μη δείξει εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που με ένα ξερό ψήφισμα και με συνοπτικές διαδικασίες στο δημοτικό συμβούλιο θέλουν να τους παραμερίσουν και να βάλουν την υπόθεση στο αρχείο. Εμείς θα είμαστε στο πλευρό τους , όπως μέχρις τώρα κάναμε, και θα πάρουμε πρωτοβουλίες για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα που θα καταδυκνείει υπευθύνους και θα βάζει στόχο τη διεκδίκηση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλο το λαό ,για την παιδεία των σύγρονων λαικών αναγκών.
Στεργίου Ευαγγελία, δημοτικός σύμβουλος Φαρκαδόνας με τη Λαϊκή Συσπείρωση,
εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής
