Στις 22 Μάρτη λήγει ο χρόνος για τους 2.000 συναδέλφους μας που είχαν βγει στις 22 Ιούλη σε διαθεσιμότητα. Όσοι δεν έχουν απορροφηθεί μέχρι τότε, από την άλλη μέρα θα είναι απολυμένοι.
Αρβανιτόπουλος: «Κανένας δε θα απολυθεί». Λέει αλήθεια;
Ο Υπουργός σε διάφορες γκεμπελικές δηλώσεις του, υποστηρίζει κατά καιρούς ότι οι περισσότεροι από αυτούς «δουλεύουν ήδη»! Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι διαφορετική. Στο πλαίσιο της κινητικότητας, το Υπουργείο έχει εξαγγείλει διάφορες θέσεις (συνολικά 1.500) που αφορούν διάφορες κατηγορίες (δεύτερα πτυχία, θέσεις σε κατάρτιση, διοικητικές κλπ). Για καμία από αυτές τις θέσεις δεν υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο, ενώ κάποιες από αυτές είναι εντελώς στον αέρα (πχ. οι διαβόητες καινούριες Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης δεν έχουν ιδρυθεί ακόμα). Άλλωστε, το θεσμικό πλαίσιο για την κινητικότητα ορίζει ότι σε ένα μήνα ο διαθέσιμος υπάλληλος πρέπει να αποδεχτεί τη θέση που του δίνεται, αλλιώς απολύεται. Αυτό σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι αν σε κάποιον διαθέσιμο συνάδελφο προσφερθεί μια θέση (αμφίβολης εργασιακής σχέσης και αμοιβής) στην άλλη άκρη της χώρας, ο διαθέσιμος πρέπει να την αποδεχτεί ή να απολυθεί. Στη δεύτερη περίπτωση μετράει ασφαλώς στα νούμερα που θα δώσει το υπουργείο για αυτούς που τους βρήκε θέση εργασίας! Πιο σωστή, λοιπόν, περιγραφή της κατάστασης θα ήταν ότι δύο χιλιάδες εκπαιδευτικοί έχουν απολυθεί και κάποιοι από αυτούς πιθανόν να επαναπροσληφθούν, σε άλλες θέσεις (αμφίβολης εργασιακής σχέσης και αμοιβής, επαναλαμβάνουμε), μέχρι τις 22 Μάρτη.
Οι απολύσεις έχουν τεράστια σημασία για όλους τους εκπαιδευτικούς, για την δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, για όλη την κοινωνία
Α) Αν οριστικοποιηθούν οι απολύσεις στις 23 Μάρτη, σπάει ο τελευταίος θύλακας μόνιμης και σταθερής εργασίας. Αυτό θα δημιουργήσει άμεσες συνέπειες στο προσωπικό που θα συνεχίσει να δουλεύει. Θα χρησιμοποιηθεί το παράδειγμα των απολυμένων ως το εργαλείο τρόμου, που θα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να περνάει το σύνολο των αντιδραστικών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση.
Β) Τα πορίσματα του ΟΟΣΑ μιλάνε για ανάγκη: αύξησης του αριθμού των μαθητών στην τάξη, συγχώνευσης σχολείων, αύξησης του ανταγωνισμού ανάμεσα στα σχολεία (αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση), κατάργησης της μονιμότητας, αύξησης του διδακτικού ωραρίου 4-5 ώρες τη βδομάδα, του επαναπροσδιορισμού των οργανικών θέσεων στη βάση της σχολικής μονάδας κ.α. Όλα αυτά οδηγούν σε προετοιμασία νέων μαζικών απολύσεων. Αυτές θα πατήσουν πάνω στη νομιμοποίηση των απολύσεων στις 23 Μάρτη. Και στην εμπέδωση μαζικά της ψυχολογίας «δεν ξέρω από πού θα μού ‘ρθει και ως πότε θα έχω δουλειά».
Γ) Η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού πάει παρέα με τη συρρίκνωση του μαθητικού πληθυσμού. Η προσθήκη νέων ταξικών φραγμών (με τις τράπεζες θεμάτων, με τον όλο και μεγαλύτερο περιορισμό του «δωρεάν») προστίθεται στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και οδηγεί σε μαζική απόρριψη μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία και πέταγμά τους σε δομές κατάρτισης, προσαρμοσμένες στο πρότυπο του ευέλικτου και απλήρωτου εργάτη – εργαζόμενου.
Με άλλα λόγια: Αν υπάρξει έστω κι ένας απολυμένος στις 23 Μάρτη (αν και φοβόμαστε ότι θα είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που θα παρουσιάσει το υπουργείο) έχει ανοίξει δραματικά η πόρτα για μια σειρά νέες αντιδραστικές εξελίξεις.
Αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση – «νέο» λύκειο: το σχολείο της απόρριψης και της τρομοκρατίας
Ενώ ο χρόνος τελειώνει, η κυβέρνηση κλιμακώνει την επίθεσή της μέσω της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης. Η αξιολόγηση δεν είναι παρά το όχημα για να σπάσει η ραχοκοκαλιά συγκρότησης του κλάδου, για να ενταθεί η πειθάρχηση και η τρομοκράτηση, για να οξυνθεί η κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και ο συνακόλουθος κανιβαλισμός, για να έχει άλλοθι η πολιτική των απολύσεων και των περικοπών. Οι πολιτικές επιδιώξεις κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – ΟΟΣΑ – κεφαλαίου είναι οι ίδιες. Η συντριβή όλων των κατακτήσεων που πέτυχαν οι εργαζόμενοι με δεκαετίες αγώνων.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ η ανυπακοή στους συλλόγους διδασκόντων. Το λέμε αυτό για να γίνει φανερό ότι η ανατροπή της αξιολόγησης (καθώς και των απολύσεων και του «νέου» λυκείου) δεν μπορεί να επιτευχθεί είτε με συμβολικές κινήσεις είτε με μάχες οπισθοφυλακής είτε επειδή οι εκπαιδευτικοί θα εκφράσουμε απλώς την αντίθεσή μας.
Η κυβέρνηση δε θα κάνει πίσω ακόμα και αν οι σύλλογοι διδασκόντων δεν προχωρήσουν σε ορισμό ομάδων εργασίας, ακόμα κι αν διαλυθούν τα σεμινάρια. Ακόμα και αν επαναληφθεί το (ηθικό) χαστούκι που έφαγε όταν κάλεσε σε εθελοντική εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και δε βρήκε πρόθυμους (αν και το περιβάλλον σήμερα είναι πολύ πιο δυσμενές και τρομοκρατικό), θα προχωρήσει σήμερα παρακάμπτοντας τον… εθελοντισμό και εφαρμόζοντας την πρακτική του «εντέλλεσθε».
Μας ψεκάζουν μοιρολατρία, ψέματα και εκλογικές αυταπάτες
Ενώ, λοιπόν ξεθεμελιώνονται τα πάντα, έχει αρχίσει το πάρτι των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών.
- Εκεί που ο λαός θα ψηφίσει για τους Καλλικρατικούς Δήμους, οι οποίοι δεμένοι σφιχτά στη θηλιά του ελέγχου της κεντρικής εξουσίας δεν είναι παρά ένα ακόμα γρανάζι εφαρμογής των περικοπών, της φορομπηξίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων σε τοπικό επίπεδο.
- Εκεί που ο λαός θα ψηφίσει το διακοσμητικό Σώμα που λέγεται Ευρωβουλή, που δεν είναι παρά το λουστραρισμένο όργανο ψευτοδημοκρατικού άλλοθι της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, από την οποία εκπορεύεται μεγάλο τμήμα των αντιλαϊκών μέτρων και η οποία είναι ένας από τους ενόχους της κοινωνικής ερήμωσης που εξελίσσεται στη χώρα μας.
Το σύστημα βάζει σε πρώτο πλάνο τις εκλογές για να αδειάσει τους δρόμους από τους πιθανούς διαδηλωτές. Για να καναλιζάρει σε ακίνδυνους δρόμους την οργή των ανέργων, των αγροτών, των εκπαιδευτικών, των εργατών, της νεολαίας.
Πιστή στο ραντεβού και η κοινοβουλευτική Αριστερά της ήττας, των αυταπατών και της έλλειψης εμπιστοσύνης στους αγώνες, πριμοδοτεί την αυταπάτη ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να ανατρέψει την αντιλαϊκή επίθεση που εξελίσσεται. Και αντί να βάλει πλάτη (ιδιαίτερα τώρα που τα πράγματα είναι δύσκολα) στη συγκρότηση των αγώνων, υποτάσσει όλη της τη δραστηριότητα στο γνωστό γι’ αυτήν υπέρ πάντων αγώνα: αυτόν των καλών εκλογικών αποτελεσμάτων.
Ο κλάδος να γίνει μια γροθιά – Κανένας απολυμένος στις 23 Μάρτη – Όλοι οι διαθέσιμοι πίσω στα σχολεία
– Να ανατραπεί το θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η κατάσταση είναι έκτακτης ανάγκης. Δε χωράνε φυγομαχίες ούτε φαντασιώσεις μορφών αγώνα που δε θα είναι επώδυνοι. Ήδη έπρεπε να είχαν αποφασιστεί απεργιακές κινητοποιήσεις και όχι να καλούνται συνελεύσεις από την ΟΛΜΕ τις τελευταίες μέρες του Φλεβάρη..
ΤΩΡΑ πρέπει να δούμε τη σχέση που συνδέει τις επερχόμενες απολύσεις, την αξιολόγηση το «νέο» λύκειο. Τη διάλυση του δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας με τη συντριβή της δωρεάν περίθαλψης.
ΤΩΡΑ πρέπει να σκεφτούμε όλοι σα να είμαστε οι απολυμένοι της 23ης Μάρτη.
Κάθε συνάδελφος πρέπει ΤΩΡΑ να μπει μπροστά στην οργάνωση του αγώνα για να ανατραπούν οι απολύσεις, για να μπει φραγμός στον εφιάλτη της ανεργίας, της απόρριψης των μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία και της πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Τα σωματεία πρέπει να αντιπαρατεθούν στην ηττοπάθεια και στη μοιρολατρία.
Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις για να αποφασίσουμε απεργιακή κινητοποίηση στη λογική της διάρκειας, που θα βάλει λουκέτο στα σχολεία, που θα συνοδεύεται με διαδηλώσεις, καταλήψεις, που θα επιβάλει συντονισμό με άλλους κλάδους που χτυπιούνται.
Καμία ταλάντευση, καμία γκρίνια. Μόνη λύση ο αγώνας!
deltioake.blogspot.com 10/2/2014
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
